De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 19

Winterpracht.

'k Kan mijn oogen niet gelooven
Dezen ochtend. Is het schijn,
Is het waar? De boerenhoven,
Heel het jaar bedekt met schooven
Morsig riet, van morgen zijn
Marmerwit. En gindsche boomen,
Aaklig-zwart een dag geleên,
Dragen aan de takken zoomen
Blank satijn. Ben 'k aan het droomen?
Zulke boomen zijn er geen.
Op de velden, op de wegen,
Waar mijn blik de rondte doet,
Is een vloertapijt gezegen,
Zuiver linnen. 'k Ben verlegen,
Waarlijk om een voet
Op dat keurig kleed te zetten.
Zinsbegoochling is het niet,
Maar de waarheid; wil slechts letten
Op de zon, die in de smette-
looze sneeuw haar stralen schiet
Even door den nevel. Vonken
Spatten allerwegen in,
Uit en door elkaar; dronken
Is mijn oog. Te veel geschonken
Wordt er aan mijn zwakken zin.
Wie kan zooveel weelde bouwen
In natuur op éénen nacht?
Hij, die 's zomers de landouwen
Groenen doet, geeft ook te aanschouwen
Aan mijn oogen deze pracht.

St. Charles.
Dr. A. Smoor.