De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 19

Bij de Platen.

Wees getroost! -

Treffende voorstelling Een jong meisje, in stemmig rouwgewaad gekleed, heeft op het vreedzame dorpskerkhof een bezoek gebracht aan het graf harer moeder, te vroeg heengegaan voor de arme wees, die zonder bescherming is achtergebleven.

de stadskerk te meissen.

Droevig, de handen gevouwen, keert het meisje terug naar de eenzame woning, waaruit met het verscheiden der moeder vreugde en geluk zijn gebannen. Neerslachtige gedachten komen over haar, bange bekommering bekruipt haar, nergens ziet ze uitkomst. Alles is duister om haar en in haar. Tot eensklaps een lichtende hemelbode aan haar zijde verschijnt, haar bemoedigend toespreekt, verhalend van de moeder, die, toegelaten tot Gods heerlijkheid, van uit de hemelen op haar kind nederschouwt en over haar waakt zekerder en veiliger dan ze het op aarde had kunnen doen.

En het meisje mist wel de zorgzame moeder, betreurt wel haar heengaan, maar vertroosting druppelt in haar hart en ze meent de zachte moederhand weer te voelen, die haar leidt over het doornige pad des levens.

Wees getroost! - dit woord is tot allen gesproken, die lijden, maar daarbij hun vertrouwen stellen in God, Die niemand boven zijn krachten beproeft en den dauw der vertroosting laat neerdalen in de harten, welke zich tot Hem wenden.

Kermis te Parijs. -

Een grappig tooneel, dat even goed als te Parijs zich in een onzer steden kon afspelen, want kinderen zijn overal dezelfde, en oolijke verkoopers, die telkens wat nieuws bedenken om de aandacht te trekken en hun waar aan den man te brengen, treft men overal aan.

De verkooper op onze gravure heeft eerst een poos lang verlotingen gehouden, maar toen dit niet meer trok, zijn toevlucht genomen tot een soort hengelroede, waaraan een beer, een tapir of een ander dier van taai-taai of suiker is bevestigd, dat men er af moet happen.

Nu, daar is wel liefhebberij voor, en een aantal open monden staan klaar, om het lekkere brokje machtig te worden. Maar zoo heel gemakkelijk gaat het niet, want de leuke verkooper weet met zijn hengel zoo handig te manoeuvreeren, dat het aas er niet al te spoedig wordt afgehapt.

Het spelletje heeft heelwat bekijks, allermeest natuurlijk van de jeugd, maar ook de ouderen hebben schik in de aardigheid, en - de verkooper, die ze, gochem als hij is, ook weer niet al te lang laat duren, maakt goede zaken.

Meissen en haar Stadskerk. -

Om haar ouderdom, maar meer nog om haar porseleinindustrie bekend is de Saksische stad Meissen, die haar oorsprong dankt aan den burcht, door koning Hendrik den Vogelaar in 929 tegen de roofzuchtige Magyaren gebouwd. Drie eeuwen lang is Meissen de zetel geweest der markgraven van Saksen, tot dezen in de dertiende eeuw hun residentie naar Dresden verlegden. In de plaats van den ouden markgrafelijken burcht werd onder keurvorst Ernst en hertog Albrecht een nieuw slot in laat-Gotischen stijl gebouwd, dat den naam Albrechtsburcht draagt. Na de uitvinding van het porselein door Böttger werd dit slot in 1710 tot een porseleinfabriek, de eerste in Europa, ingericht. Maar sedert deze in 1863 naar nieuwe, in het Triebischdal verrezen gebouwen werd overgebracht, werd het slot van alle toevoegsels ontdaan, in zijn oude architectonische zuiverheid hersteld en het inwendige door muurschilderingen en rijke versierselen verfraaid.

Aan den Albrechtsburcht grenst de dom, in zijn oorspronkelijke gedaante door keizer Otto I gebouwd, in de dertiende eeuw na een brand door bisschop Withego herbouwd. In den dom vindt men de door keurvorst Frederik den Strijdbare in 1425 gebouwde vorstenkapel, waarin een aantal Saksische keurvorsten rusten.

Een andere bezienswaardige kerk van Meissen is de op deze bladzijde weergegeven Stads- of Mariakerk, welke haar stichting in 1150 aan burggraaf Herman I te danken heeft. Na een grooten brand in 1447 werd de kerk bijna van den grond af weer opgetrokken. Merkwaardigerwijs vernielde het onweer, dat den 25en April 1547 de beide torens van den dom verwoestte, ook het bovenste deel van den toren der Stadskerk. De tegenwoordige torenbekroning, welke de kerk in het jaar 1549 kreeg, beantwoordt niet aan den massieven onderbouw. Toch is het geheel nog een fraai stuk architectuur uit de Middeleeuwen.