President Mac Kinley.
Vrijdag den 6en September bezocht de heer Mac Kinley, president der Vereenigde Staten, de pan-Amerikaansche tentoonstelling te Buffalo, toen op hem een moordaanslag werd gepleegd door een anarchist, die met een revolver twee schoten op hem loste. De eerste berichten omtrent den aanslag waren zeer onrustbarend en deden een noodlottig einde voorzien. Maar weldra kwamen gunstiger tijdingen, zóó gunstig zelfs, dat een spoedig herstel verwacht werd. Ettelijke dagen later echter kwam er een omkeer in den toestand van den zieke, het koudvuur had de maag aangetast, en een week na den aanslag, in den vroegen morgen van Zaterdag 14 September gaf president Mac Kinley den geest. Het anarchisme had weer een moord op een staatshoofd meer op zijn geweten.
president william mac kinley, † 14 September 1901.
William Mac Kinley werd den 28en Juni 1844 te Niles in den staat Ohio geboren en had dus slechts even den ouderdom van 57 jaar bereikt, toen de anarchistische kogel een einde maakte aan zijn leven. Evenals het meerendeel zijner tijdgenooten nam hij als vrijwilliger deel aan den oorlog tusschen de noordelijke en de zuidelijke staten der Unie, die in 1861 uitbrak en tot 1865 duurde. Na het eindigen van den oorlog verliet hij als majoor den militairen dienst, om zich wederom aan de studie der rechtswetenschappen te wijden. Na zijn promotie vestigde hij zich in 1867 als advocaat te Canton in Ohio, en werd tien jaar later, op 33jarigen leeftijd, door de kiezers van Canton naar het Congres afgevaardigd, waar hij plaats nam in de gelederen der republikeinsche partij.
Naar Mac Kinley's overtuiging konden handel en industrie der Vereenigde Staten slechts door beschermende maatregelen tot stand komen. Hij was dan ook de ontwerper der protectionistische wetgeving, die, in 1890 ingevoerd, als het Mac Kinley-tarief bekend is en in het algemeen het invoerrecht voor buitenlandsche goederen aanmerkelijk verhoogde.
In 1891 werd Mac Kinley benoemd tot gouverneur van Ohio, den staat, waarin hij geboren was en gewerkt had, en toen de presidentsverkiezing van 1896 naderde, werd hij door de republikeinsche partij candidaat gesteld voor het presidentschap der Unie tegenover den democratischen vrijhandelaar en zilverman Bryan. Hevig was de verkiezingsstrijd, waarin de republikeinsche goudmannen de overwinning behaalden. Nog het vorig jaar, toen Mac Kinley's presidentschap ten einde liep en een nieuwe verkiezing moest plaats hebben, zijn wij van een zelfden verwoeden strijd getuige geweest. Weer dolf Bryan het onderspit, weer zegevierde Mac Kinley, die voor de tweede maal het presidentschap aanvaardde, dat hem zoo noodlottig moest worden.
Ondanks het tragisch uiteinde van den president mag men toch niet voorbijzien, dat Mac Kinley van zijn gewichtige positie nooit gebruik heeft gemaakt, om het recht te beschermen. Uitbreiding van den invloed en het gezag der Vereenigde Staten was zijn eenig wit. Daarvan getuigt de oorlog tegen Spanje in 1898, door de Vereenigde Staten met opzet en in koelen bloede uitgelokt, en, naar het heette, enkel ondernomen om de Cubanen in het afwerpen van het Spaansche juk bij te staan. Cuba torst thans het Amerikaansche juk, en niet Cuba alleen; ook Portorico en de Filippijnen zijn thans Amerikaansche koloniën.
En hetzelfde Amerika, dat op Cuba voor ‘vrijheid en recht’ oorloogde tegen Spanje, heeft niets gedaan, om de Zuid-Afrikaansche Republieken in haar heldenstrijd tegen Engeland bij te staan. De Boeren verwachtten allen van het groote gemeenebest, dat zelf ruim een eeuw geleden het Engelsche juk had afgeschud, maar Mac Kinley en zijn regeering deden niets, ja wel, zij schonden den plicht van neutrale mogendheid door aan Engeland de onontbeerlijke vervoermiddelen te leveren.
Een groot man en een staatsman is Mac Kinley niet geweest, maar dit doet niets af aan de afschuwelijkheid der misdaad, tegen hem gepleegd. Aan de politiek der Vereenigde Staten zal Mac Kinley's dood niets veranderen; zijn opvolger Roosevelt heeft beloofd, de voetstappen van zijn voorganger te zullen drukken, met andere woorden de imperialistische politiek voort te zetten, die de Unie in de laatste jaren heeft toegepast.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd