De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 17

Bij de Platen.

Winterlandschap. -

een verdachte zaak, naar m. lebling.

Al heeft de guurheid van den winter voor de meesten weinig aantrekkelijks, tenzij men wellicht, behaaglijk aan het hoekje van den haard gezeten, met de woede der ontketende elementen spot, niemand zal ontkennen, dat ook een winterlandschap zijn eigenaardige bekoorlijkheid bezit.

Zulk een bekoorlijkheid ademt onze eerste gravure in dit nummer, waartoe zoowel de smettelooze blankheid der sneeuw, de ijlheid der bladerlooze boomen, wier getakte scherp afsteekt tegen de dikke lucht, en de fantastische vormen der eenzame huizinge bijdragen.

Een beeld van triestige verlatenheid biedt onze gravure toch niet, integendeel, ook hier zien wij in haar schijnbare doodschheid het volle, rijke leven der natuur, zij het al in een andere gedaante, dan bij voorbeeld lente of zomer te aanschouwen geeft. Altijd zomer zou op den duur eentonig en saai worden; juist de geregelde afwisseling in het leven en de ontplooiing der natuur schenkt het hoogste genot.

In de wachtkamer van den tandarts. -

Dat het daar, hoe geriefelijk het vertrek ook moge zijn ingericht, aangenaam wachten is, zal wel niemand beweren. Maar gelegenheid tot karakterstudie is er zeker. Zie bij voorbeeld den man, wiens gezicht met een breeden doek is omwonden en die toch heel gemoedelijk, met iets stoïcijnsch, zijn krant zit te lezen. Of den heer, die staande zijn horloge raadpleegt en uitrekent hoe lang het nog kan duren voor het zijn beurt is. Of den waardigen ouden heer met den hoogen hoed, die. de handen op zijn stok geleund, met blijkbare belangstelling den pijnlijken tand van den kleinen kiespijnlijder inspecteert, daarbij zijn eigen pijn voor een oogenblik vergetend.

Het meest de aandacht trekt wel de tegenspartelende knaap op den voorgrond, die ondanks het vriendelijk voorkomen en de vriendelijke woordjes van den tandarts te keer gaat, of zijn laatste uur geslagen is. En erger u dan, als ge wilt, aan de wreede harteloosheid van den zoon van Mars, die met den begrijpelijken afkeer van het jeugdige slachtoffer voor de martelkamer onbarmhartig den spot drijft.

Een uitstapje op zee. -

Wel een aardige groep, die ronde, blonde kinderkopjes en de stoere visschersman in het bootje, rustig dobberend op de wijde wateren der zee, beeld der oneindigheid.

Van jongsaf hebben zij de zee gezien en is deze hun element geworden, waarop zij zich even veilig voelen als wij op den vasten wal. Zij vinden het prettig, op het schuimende, spattende water te zwalken, onbewust van al de ellende, die het in zijn ondoorgrondelijke diepte verbergt, van al het wee, dat het gebracht heeft over de hunnen, die het in alle richtingen beploegen en doorkruisen, om er hun levensonderhoud te winnen.

Kloeke visschers en flinke visschersvrouwen zullen uit deze knapen en meisjes groeien, en zij zullen de tradities voortzetten van een geslacht, dat door moed en godsdienstzin en groote daden heeft uitgeblonken.

Een verdachte zaak. -

Een muis opgesloten in een kleine, getraliede gevangenis, - het is te begrijpen, dat onze beide viervoeters er het hunne niet van hebben. En dat de zaak hun verdacht lijkt blijkt hieruit, dat beiden op eerbiedigen afstand daarvan blijven, de een hoog-ernstig het vreemde geval beziende, de ander nijdig-glurend, maar toch allesbehalve op zijn gemak alle bewegingen der muis bespiedend. Vermoedelijk zal hun hondenverstand de zaak wel niet tot volledige klaarheid weten te brengen.