De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 17

Allerlei.

Waarom legt de koekoek zijn eieren in vreemde nesten? -

De wetenschappelijke oplossing dezer vraag danken wij aan den onlangs overleden Duitschen professor dr. Altum. ‘De koekoek,’ zoo zegt hij, ‘dient onder alle vogelen alleen als tegenwicht tegen de behaarde rupsen. Geen andere vogel verslindt ze, maar de koekoek speelt ze zonder nadeel en met groote voorliefde naar binnen, 't Is echter bij alle behaarde rupsensoorten een opvallend verschijnsel, dat zij zich op sommige tijden en op sommige plaatsen in bedenkelijke menigte vertoonen. De koekoek, die alleen het verspreiden dezer insecten moet tegengaan, heeft dus een zware taak. In gewone omstandigheden moet hij over alle bosschen gelijkmatig verdeeld leven, en zijn verbazende eetlust is dan voldoende om het land van rupsen schoon te houden.

Maar in jaren van rupsenplaag zijn eenige weinige koekoeken tegen de millioenen dezer diertjes machteloos. Er moeten zich dan een menigte koekoeken naar de bedreigde plaatsen begeven, om door weken lang werken het evenwicht te herstellen. Nu is de rupsentijd: Mei, Juni en begin Juli tevens ook de broeitijd der vogels. De koekoek kan dan niet in paren gedurende langen tijd aan het nest der jongen gebonden zijn; hij kan zich niet ophouden met nestbouw, broeden en voederen, maar hij moet in vrijheid kunnen gaan en blijven, waar de rupsenplaag heerscht. Inderdaad trekken koekoeken naar de bedreigde plaatsen en wel in zoo groot getal als noodig is. Nauwkeurige waarnemingen hebben het bewezen.’

Viervoetige helden. -

Lord Roberts, de Engelsche opperbevelhebber in. Zuid-Afrika, heeft, zooals men weet, zijn sporen verdiend in den oorlog tegen de Afghanen. Ook zijn strijdros heeft zich in dien oorlog onderscheiden; zijn gedrag was zóó schitterend, dat koningin Victoria het niet beneden haar waardigheid heeft geacht, zelf het trouwe beest te beloonen; zij decoreerde het paard met de orde van Kaboel.

Het is een Engelsch gebruik, de helden te beloonen zonder er acht op te slaan of zij op vier pooten loopen... Het paard van lord Roberts is niet het eenig gedecoreerde; in den Krim-oorlog zijn er verscheidene viervoeters geweest, wien deze eer te beurt viel. In den slag bij Alma redde een hond het leven van een Engelsch soldaat; te Inkermann wierp dezelfde hond verscheidene Russen in het water! Deze viervoetige strijder voor Engelands belangen ontving als belooning voor zijn diensten het Victoriakruis, de Krim-medalje en werd aan koningin Victoria voorgesteld. Een andere hond, die zich ook in dien zelfden oorlog had verdienstelijk gemaakt, ontving een minder edele belooning, maar die hij voorzeker nog op hooger prijs stelde. De burgers van Dublin namelijk, na hem een medalje te hebben aangeboden, noodigden hem uit op een diner.

Gedurende den veldtocht in Egypte werd de krijgshond Tiny te Tel-el-kébir aan den poot gewond, en als balsem voor de wonde ontving hij de ster van den khedive en de Egyptische medalje; Paddy, een fox-terrier, liet zich heldhaftig dooden in den veldslag van Aboe-Klea; een waardig einde van zoo'n schoon leven! Tiny, minder gelukkig, smaakte de eer niet, een roemrijken dood op het slagveld te sterven; in 1896 werd hij te Aldershot door een rijtuig overreden... Dusdanig was ook het einde van het beroemdste dezer dieren, dat Bob heette. Hij diende in het tweede regiment van de Royal Berkshire, maakte den geheelen Afghaanschen oorlog mee en werd te Maïwaud gewond. Bij zijn terugkeer in 1879, bond de koningin persoonlijk de militaire medalje om den hals van Bob, en evenals Miltiades na Marathon, werd de Engelsche hond voorgesteld te midden van zijn strijdmakkers op een schilderij, die beroemd werd: ‘De elf laatste strijders van Maïwaud.’

Aldus eert Engeland zijn viervoetige helden.