De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 15

[p. 337]

[Nummer 43]

Het laatste dienstbewijs.

Hoe staart op eens zoo ernstig-droef het oog

Der bruid en kwijnt de glimlach om haar lippen,
Waaruit een ingehouden zucht komt glippen,

Alsof een bang gevoel haar hart bewoog?

Vanwaar de bleekheid, die haar wang betoog,

Nu zachte zusterhand met vingertippen
Haar bruidskleed plooit, al schikkend sleep en slippen.

Dat kant en zijde smijdig golven moog?

Die zusterdiensten, haar voor 't laatst geboden,
Herroepen, ach! den tijd, te snel gevloden,

In 't ouderhuis, bij speelsche kindervreugd.

Straks komt de bruigom haar naar 't altaar nooden
Ter trouwbelofte aan heilige echtgeboden:

Voor altijd is gesloten 't perk der jeugd....

J.R. van der Lans.