De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 15

De Koningin der Bloemen.

Er stond een rozeknopje

Frisch, liefelijk en teêr;

't Ontwikkelde zijn blaadjes

In omvang meer en meer:

Het baadde zich in 't zonlicht,

En won in gloed en kracht. -

De bloemen dáár in 't ronde

Zij hielden trouw de wacht.

En zie - 't was in den zomer -

Daar barstte op eens de knop;

En uit der bloemen kelke

Steeg luid de blijmare op:

‘De Roze bloeit!’ zoo klonk het

Langs veld en beemd en wei;

‘De Roze gloeit!’ weerklonk het

In 't bosch en op de hei.

't Fluweelen veldviooltje,

Nog glinsterend van dauw,

Vertelde 't nieuws al fluistrend

Aan 't korenbloempje-blauw;

De klaproos klapte 't verder

Door 't golvend korenveld;

Het werd door paarse klokjes

Met feestgelui vermeld.

De witte madeliefjes,

Verscholen tusschen 't gras,

Vernamen blij de mare;

't Kwam in hun kraam te pas:

Zij telden gauw de blaadjes,

Ontdekten toen gezwind:

‘Die Roze is meest van allen,

Door allen meest bemind!’

En op de wiek des Zefirs,

Die door de luchten streek,

Vloog 't nieuwetje steeds verder

Langs vijver, vliet en beek;

En 't statig riet aan d'oever

Boog diep zijn pluimen neer

En wuifde heen en weder

Der Koningin ter eer,

‘Hoezee!’ zoo juichten allen,

‘Nu vieren wij haar feest:

Brengt aan de schoonste kleuren,

Het rood-wit-blauw het meest!

Vervul de lucht met geuren,

Wij huldigen haar in!

Hoezee! De Roze boven!

Lang leev' de Koningin!’

Maria de v.d.S.