De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 15

[p. 1]

[Nummer 1]

Christelijke lezing.
Aan den lezer.

Op den drempel van den nieuwen jaargang, geachte lezer of lezeres, begroet u eene innemende figuur. Onschuld en reinheid stralen van haar aanminnig gelaat. In ongekunstelde bevalligheid siert haar de natuurlijke kroon der weelderig golvende lokken. Met lossen, ongezochten zwier plooit het smijdig gewaad zich om de jonge leden. Bezieling glinstert uit de opgeslagen heldere oogen. De rechterhand rust op de borst, den zetel van het onbedorven hart, dat warm klopt voor al wat edel, wat goed en schoon is. De linker houdt een boek omvat, een boek vol gulden wijsheid, dat de lieftallige lezeres voor een wijle heeft gesloten om in stille opgetogenheid den inhoud dier kostelijke bladen te overwegen.

christelijke lectuur, naar de schilderij van h. lauenstein.

Die vriendelijke, aantrekkelijke verschijning, lezer of lezeres, is het beeld der christelijke lezing, gelijk u dat tegemoet treedt uit de Belgische Illustratie.

Velen kunnen zich de christelijke lectuur niet anders denken dan in de gedaante van een streng zedenmeester of van een pruttelige oude juffrouw met een neepjeskapje op de grijzende haren en een bril op den scherpen neus. Zoodra een boek of blad of tijdschrift met het woord christelijk of katholiek op den titel zich bij hen aanmeldt, zijn zij geneigd, onmiddellijk den neus op te trekken in de meening dat hun iets noodzakelijk saais en vervelends, iets preekerigs en zeurigs zal geboden worden.

Och, hoe weinig kennen dezulken de bekoorlijkheden der christelijke lectuur, wier eerste pogen is, zoovelen mogelijk te behagen en niemand door stugge stuurschheid af te stooten, opdat haar heilzame invloed zich, als het kon, over allen mocht uitstrekken. De chris-

[p. 2]

telijke lezing komt inderdaad tot ons, gelijk de frissche jonge maagd onzer gravure, met den hartveroverenden glimlach om de lippen, met vriendelijk uitlokkende oogen, met de hand op het hart ten bewijze van haar reine bedoelingen, van haar edel, belangeloos streven.

Op het voorbeeld van den goddelijken Meester, die de scharen aan zijn lippen boeide door onderhoudende gelijkenissen en leerzaam stichtende verhalen, verdiept zij zich niet in afgetrokken bespiegelingen, maar tracht te spreken tot de verbeelding.

Gelijk de christelijke kunst, zonder rechtstreeks te leeraren of te preeken, alleen door de treffende tooneelen, die zij ons voor de oogen weet te tooveren, de weldadigste uitwerking oefent op geest en gemoed van den beschouwer, zoo poogt ook de welbegrepen christelijke lectuur heilzame indrukken bij den lezer te weeg te brengen door zijne verbeelding aangenaam bezig te houden met afwisselende en boeiende tafereelen.

Zij betoogt of preekt niet; zij geeft wat de Franschen noemen la morale en action, de zedenleer in sprekende voorbeelden, wetende dat leeringen wekken, maar voorbeelden trekken.

In dien geest heeft de Belgische Illustratie steeds hare taak opgevat: onderhoudende Zondagslectuur te leveren voor het katholieke Nederlandsche volk. Door haar verhalen, haar novellen, haar afwisselende vertellingen heeft zij ongezocht pogen bij te dragen tot verbreiding der goede beginselen, tot veredeling van geest en hart, tot ontwikkeling van het karakter. En zelfs waar ze niets anders schijnt te beoogen dan den lezer eenige genoeglijke oogenblikken te verschaffen, daar nòg doet ze een goed werk, daar onschuldige uitspanning den geest verfrischt en bewaart voor gevaarlijke afleiding.

Veertien jaren lang heeft zij getracht, zich naar beste vermogen van die taak te kwijten, gesteund door schrijvers, die bestendig de aandacht van het katholieke volk wisten te boeien, en aangemoedigd door het lezend publiek, dat haar streven toonde te waardeeren.

Ook voor het vervolg op dien onmisbaren steun rekenend en vertrouwend op den zegen van Boven over het goede werk, treedt zij den vijftienden jaargang in met den welgemeenden groet op de lippen: den lezer heil!