De spoorweg van Jaffa naar Jerusalem. -
Door de streken, door godsdienst en poëzie gewijd, snort thans de spoortrein, - een gevolg van de veldwinnende beschaving onzer eeuw, voor wie niets heilig of eerbiedwaardig is. Zelfs het Heilige Land, waaraan voor den geloovige zooveel vrome herinneringen zijn verbonden, dat bij elken voetstap spreekt van de grootsche, wereldschokkende gebeurtenis van vóór twintig eeuwen, wordt thans door een spoorlijn doorsneden, die door haar koud proza al de illusies van den pelgrim verstoort.
Het moge voor den toerist gemakkelijk wezen, dat hij te Jaffa in een spoorwegcoupé kan stappen, om zoo binnen een paar uren de Heilige Stad te bereiken; voor den vromen Christen moet het toch iets profaans zijn, den door Christus geheiligden grond door het stoomros ontwijd te zien.
Maar men moge het al betreuren, dat Palestina zoodoende een gedeelte van zijn eigenaardige poëzie verliest, onze practische tijd kent geen bezwaren of scrupules. Geld verdienen is het eenige wachtwoord geworden, en aan de Amerikanen en Engelschen - om nu van de anderen nog niet eens te spreken - die van Jaffa naar Jerusalem stoomen, zal jaarlijks een goeden duit verdiend worden.