De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 11

[p. 272]

Bij de Platen.

Vaders thuiskomst. -

Hoe gevaarlijker het bedrijf van den visscher is en hoe meer zorg en angst zijn liefhebbende vrouw gedurende zijn afwezigheid uitstaat, des te grooter is natuurlijk ook de vreugde van het weerzien. Hebben op zee wilde stormen gewoed, die zijn onttakelde schuit in den afgrond dreigden te boren en hem in elk geval noodzaakten, dagen lang in duizend vreezen op de onstuimige baren rond te zwalken, o hoe heerlijk lacht hem dan de huiselijke lust tegen aan den gezelligen haard, waar vrouw en kinderen hem met blijde kreten verwelkomen! En dat geldt misschien nog meer van de huisgenooten, die in bangen kommer naar vaders thuiskomst hebbenuitgezien als, na het uitwoeden van den storm, achtereenvolgens de gehavende schuiten binnenvielen en zij van de verwoestingen hoorden, door het noodweer op zee aangericht.

‘kiele kiele!’ naar de schilderij van h. sondermann.

Nu is alle vrees, alle zorg voorbij. Het blijde weerzien doet alle uitgestane angsten vergeten. De jonge vrouw reikt den binnentredenden echtgenoot al van verre het kind uit de wieg toe, dat hem de armpjes toesteekt om hem te omhelzen. Een dreumes van een jaar of drie, vier ijlt vader aan de deur al te gemoet en klemt zich kraaiend vast aan zijn hooge waterlaarzen.

Wat een geluk in het nederige visschershuisje, dat in zijn kleinen om vang grooter schatten bergt dan menig vorstelijk paleis. Wat toch kan halen bij de weelde van oprechte huwelijksliefde en oudervreugd!

‘Kiele kiele!’ -

Alweer zoo'n huiselijk tafereeltje, dat wij nooit moe worden te beschouwen, omdat het ons opwekt tot blijden lust in het leven, dat bij al zijn zorg en kommer toch ook zoo rijk is aan de zaligste genietingen, die geen schatten gelds kosten, maar binnen het bereik vallen van den geringste.

Geen koningin kan zich rijker en gelukkiger voelen dan deze jonge moeder, die zich verlustigt in het gedartel en gespartel van haar lieveling, dien ze speelsch plaagt en kittelt. En geen prinsje in het vorstelijkste dons, omringd van gouvernantes en dienaren, kan hartelijker lachen, kan het guller uitkraaien van plezier, dan dit schamele kind uit het volk op den schoot van zijn moeder.

Wat men op de moderne Duitsche kunst ook moge af te dingen hebben, het moet gezegd worden dat zij in het gemoedelijke, huiselijke genre misschien niet wordt geëvenaard en vooral de schilder van ons tafereel doet haar in dit opzicht geen oneer aan.