De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 10

Bij de Platen.

De vlag gered. -

De vlag is het zinnebeeld van eer en moed, zij is wat de soldaat het kostbaarst heeft, en moedigt hem aan, om in den strijd voor vaderland en plicht onbezweken pal te staan, - zoo ongeveer schreven wij nog in ons vorig nummer naar aanleiding der Vaandeluitreiking op het Malieveld.

Ook de Fransche kurassiers op onze eerste gravure hebben dit begrepen. Langen tijd hebben zij moedig stand gehouden tegen de overmacht der Duitschers, en het vaandel was steeds daar om hen aan hun plicht te herinneren en hun moed nog hooger op te voeren. Doch ten laatste moesten zij zwichten: hun bleef geen andere keus, dan krijgsgevangenschap of de aftocht. Ze besloten tot het laatste, om straks op een ander slagveld nogmaals de fortuin van den oorlog te beproeven. Maar ook de aftocht ging met honderd moeilijkheden gepaard. De vijand poogde allen in een ijzeren omarming te omsluiten en stelde alles in het werk om zich van het regimentsvaandel meester te maken. Dierbaarder nog dan hun eigen leven is dit den Franschen kurassiers. Het moet gered worden ten koste van alles. In dolle vaart stuiven de Fransche ruiters op de Duitschers in en verbreken den muur van staal, die hen omvat. Godlof! het vaandel is gered, waarom de overblijvende dapperen zich zullen scharen en dat hen in de gevechten, die hen nog wachten, zal herinneren aan den eed, eenmaal aan die vlag gezworen.

De droom der H. Caecilia. -

Een veel vreedzamer en stiller tafereel, dan de strijd om het behoud der vlag, biedt onze tweede gravure. Wij zien daar de H. Caecilia, de beminnelijke patrones der gewijde toonkunst, op haar legerstede uitgestrekt. In haar droom hoort ze een engel uit den Hemel het orgel bespelen, waaraan zij zoo heerlijke tonen wist te ontlokken. Lieflijk ruischen die hemelsche melodieën de heilige Maagd in de ooren, en reeds waant zij zich van de aarde naar het hemelsche Paradijs overgevoerd. Maar eerst nog moet haar zwak lichaam al de folteringen doorstaan, die de wreedheid der Romeinsche beulen kon uitdenken, voor zij toegelaten zal worden tot de uitverkoren schaar, die het Lam volgt.

Met veel gevoel heeft de schilder Azambre dit onderwerp behandeld en vooral de houding der rustende maagd, wier feestdag door alle muziekkoren in ons land steeds met geestdrift gevierd wordt, moet treffend genoemd worden.

Van grootvader op kleinzoon. -

van grootvader op kleinzoon, naar de schilderij van kleinmichel.

Alweer een heel ander tooneeltje ten slotte op onze laatste pagina, en een, dat ons ongetwijfeld wel een aantal jaren doet teruggaan, want wat wij hier ondernomen zien, behoort tegenwoordig tot de geschiedenis.

Een jas van grootvader - zijn trouwjas waarschijnlijk - waaruit er een voor zijn kleinzoon kan vermaakt worden! Moeder heeft het erfstuk jaren lang in de kast hangen gehad, want haar zoon was tot dusver nog te klein, om van de jas reeds naar behooren te kunnen profiteeren. Maar nu hij flink uit de kluiten geschoten is, zal er niet meer zoo heel veel aan versneden hoeven te worden, om voor den jongen een knappe Zondagsche jas te leveren. Dit is ook het gevoelen van den kleermaker, die aandachtig inspectie houdt, terwijl moeder met de meeste gerustheid zijn uitspraak afwacht. De jongen zelf voelt er zich heel vereerd mee, dat hij zoo'n eerbiedwaardig kleedingstuk zal mogen dragen.

Kom daar nu eens om! Vooreerst kan grootvader zijn jassen heel goed zelf verslijten en op de tweede plaats zouden onze jongens er hartelijk voor bedanken, grootvaders jas aan te trekken.

Dubbele vooruitgang dus?