De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 9

Het laatst vaarwel.

Het dierbaar lijk, dat zacht door u gekust,
Zoo ernstig-stil daar op het sterfbed rust,
Zegt u vaarwel, maar weenen kunt gij niet:
De dood wekt huivring, waar men hem nog ziet.

Bij 't lijkkleed en de kist en 't klokgebrom
En 't Dies irae blijft uw smart nog stom;
Gewillig schier staat gij den dierbare af,
Alsof gij niet geloofde aan 't open graf.

Eerst dan als gij in den familiekring
Rondom u ziet bij droeve fluistering,
Dan steekt de wond des harten dubbel fel,
En hoort gij 't laatst, het wezenlijk vaarwel.

Gevolgd.
H. Ermann, S.J.