De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 9

Wetenswaardig Allerlei.

De lotgevallen van een omgewaaiden boom -

In een Parijsch blad vinden wij op de volgende wijze de lotgevallen verhaald van een door een storm op een rijksweg omgewaaiden boom:

Toen de wegwerker des morgens op zijn werk kwam zag hij den boom op den grond liggen, en nu zou een ieder denken, dat enkel de rijksopzichter van dien weg behoefde gewaarschuwd te worden om den boom te doen opruimen en verkoopen Volstrekt niet Ziehier door hoeveel trechters en over hoeveel rollen deze zaak ging, voor ze haar beslag kreeg.

De opzichter, die onmiddellijk van het feit was in kennis gesteld, raadpleegt zijn registers om den burgerlijken stand van den boom op te teekenen. Hij was geplant in het jaar 1879, tusschen den zevenden en achtsten hektometer van kilometer 47. Het was de derde boom links van den weg na den zevenden hektometer.

De opzichter zendt verslag aan den arrondissements-ingenieur en maakt een afschrift van zijn brief in zijn correspondentieboek.

De ingenieur stelt het schrijven in handen van den afdeelingscommies, die het na de opgave van den opzichter betreffende den burgerlijken stand van den dooden boom vergeleken en in orde bevonden te hebben, aan den chef de bureau teruggeeft.

De ingenieur teekent een verslag in duplo, waarvan het eene voor den hoofdingenieur, het andere voor den prefect van het departement bestemd is.

Het verslag doet de ronde in verschillende bureau's der prefectuur, en een en ander heeft ten slotte een besluit van den prefect ten gevolge, waarbij de verkoop van den boom in de reglementaire vormen wordt gelast.

Een exemplaar van het prefectoraal besluit wordt gezonden aan den hoofdingenieur en een ander aan den directeur der domeinen.

Men zou meenen, dat, nu de identiteit van den dooden boom behoorlijk en wettig is vastgesteld, kan worden overgegaan tot de door den prefect gelaste verkooping.

Wij zijn er echter nog op verre na niet! De volgende formaliteiten moeten nog na gekomen worden: opmaking van een inventaris in duplo; verificatie van den inventaris door den directeur der domeinen; aanvraag tot machtiging om te verkoopen door den betrokken ontvanger aan zijn directeur; machtiging tot verkoop, door den directeur verleend; verzoek van den directeur aan den prefect, om den dag van verkoop te willen vaststellen; besluit van den prefect, waarbij de dag bepaald wordt; afschrift van dit besluit aan den directeur en den ontvanger; het opstellen van aanplakbiljetten (de redactie van de aanplakbiljetten wordt door den ontvanger aan het oordeel van den directeur onderworpen, die ze goedkeurt of wijzigt); aanplakking der biljetten; het opmaken van een quitantie voor den hiermee belasten persoon; het boeken van de onkosten van het aanplakken der biljetten (omtrent een frank); brief van den ontvanger aan den burgemeester, waarbij deze uitgenoodigd wordt, bij de verkooping tegenwoordig te zijn; proces-verbaal, op zegel, van de verkooping. De kooper moet 5 pCt. boven de koopsom betalen, die moeten dienen ter voldoening van de kosten van publiciteit, van het zegel van het proces-verbaal der verkooping, en der registratie (2 ½ pCt. der verkoopsom)

Indien de 5 pCt. boven de koopsom niet toereikend zijn tot bestrijding van bovengenoemde onkosten, moet de registratie het loodje leggen.

Ten slotte wordt het proces-verbaal der verkooping geboekt, daarna in een afzonderlijk register overgeboekt, de ontvangst op een derde register ingeschreven, en ten slotte op een vierde de onkosten voluit in woorden geboekt.

Het einde van dit ware verhaal is, dat, men, na zorgvuldig alle formaliteiten vervuld te hebben, tot den uitnoodigingsbrief voor den burgemeester incluis, bemerkte, dat de boom verdwenen was.

Nu moest een aanklacht ingediend worden bij het parket, het geschrijf en gewrijf opnieuw beginnen en veldwachter, gendarmen, commissaris van politie en substituut tot opsporing der plegers van het misdrijf uitgezonden worden.

Evenwel, men koos hier de wijste partij. Uit vrees van zich belachelijk te maken, gaf men er de voorkeur aan, de zaak in den doofpot te stoppen, liever dan in een correctioneel proces het publiek aan den neus te hangen, hoeveel er mee gemoeid is om langs administratieven weg een boom van een waarde van vier en een halven frank te verkoopen.

De koudste en de warmste plaats ter aarde. -

De koudste plaats ter wereld is Werchojansk in Siberië. Deze stad ligt aan de rivier Juno, op een hoogte van 107 meter boven den zeespiegel in een door bergen ingesloten dal. De gemiddelde win erkoude is 50 graden Celsius onder nul; voor de maanden December, Januari en Februari evenwel is een koude van 60 graden onder nul normaal, en zelfs in de maand Maart komt deze nog voor. In het jaar 1885 nam men een temperatuur van 67 graden onder nul, in 1886 van 66,5 onder nul waar. Dat onder zulke omstandigheden een stad nog kan bestaan, mag wel onder de groote merkwaardigheden gerekend worden, al heeft ze ook maar zeer weinig inwoners: omstreeks honderd.

Daarentegen wordt de streek, die zich aan de Perzische golf uitstrekt, voor de warmste der aarde gehouden. Te Bahreïn biedt de grond geen drinkwater aan, maar toch wordt een betrekkelijk talrijke bevolking daar in de mogelijkheid gesteld te leven, omdat rijke bronnen van zoet water hier op den bodem der zee ontspringen. Dit zoet water wordt door duikers gewonnen. De in zijn kast zittende duiker bindt een uit een groot geitevel vervaardigden zak aan zijn linkerarm, en terwijl hij in de linkerhand den mond van den dierenkop naar beneden houdt, grijpt hij met de rechterhand een zwaren, aan een strik bevestigden steen. Zoo uitgerust duikt hij naar den bodem der zee. Daar aangekomen houdt hij de opening van den zak boven de zoetwaterbron, en laat zich terwijl hij den gevulden zak sluit, door het opbruisende water naar boven stuwen, waarop hij in de boot getrokken wordt. De steen wordt dan eveneens naar boven gehaald, de duiker grijpt hem opnieuw vast, neemt een anderen linnen zak, en nadat hij eens adem geschept heeft, duikt hij opnieuw in de diepte.