De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 8

Wetenswaardig Allerlei.

De Kunst om rijk te worden. -

Die moet men van de Amerikanen leeren, getuige wat wij dezer dagen in een Amerikaansch blad lazen. De rijke koopman Stephen Gerard te Philadelphia had een huisknecht in dienst, die een ijverige, gewillige kerel was, maar aangezien hij een groot huishouden had te onderhouden, met zijn karig loon maar moeilijk kon rondkomen. 't Was dus heel natuurlijk dat hem op zekeren dag de verzuchting ontsnapte: ‘Hè, ik wou dat ik een middeltje wist om rijk te worden.’

Die ontboezeming werd door zijn heer opgevangen, en den knecht bij zich roepend, vroeg hij wat deze verlangde.

‘Als ik het maar voor het zeggen had,’ was het antwoord, ‘dan zou ik graag een rijk man worden.’

‘Nu, waarom word je het dan niet?’ vroeg de millionnair kort aangebonden.

‘Als ik maar wist hoe dat aan te vangen zonder geld,’ hernam de knecht mismoedig.

‘Geld heb je daar volstrekt niet voor noodig,’ zei de millionnair. ‘Daar lees ik bijvoorbeeld in de krant, dat er morgen een verbeurdverklaarde scheepslading thee geveild wordt; ga daar naar toe en koop de thee; dan kom je weer bij mij terug.’

De knecht lachte eens. ‘Maar daar heb ik toch geld voor noodig, mijnheer Gerard,’ zei hij.

‘Ik zeg je dat er geen geld voor noodig is; jij koopt de thee, en dan kom je weer bij mij terug.’

Den anderen dag ging de huisknecht naar de theeveiling en kocht de heele lading. Onmiddellijk verspreidde zich nu het nieuws, dat Gerard bij groote massa's thee liet opkoopen en aanstonds ging de theeprijs verscheidene dollar-centen omhoog.

‘Nou verkoop je als de weerga je thee,’ zei Gerard tot zijn knecht. De kerel was leep, hij stelde zich onmiddellijk in betrekking met verschillende makelaars, verkocht zijn heelen voorraad tegen iets minder dan de marktprijs van den dag en - had in tijd van weinige uren, zonder een cent bedrijfskapitaal, 50.000 dollars verdiend.

Wat de menschen al zoo eten. -

Dat is letterlijk van alles, en het is niet onaardig in de verschillende klimaten en aardgordels eens na te gaan, wat de mensch tot voedsel gebruikt. De Eskimo's en Kamsjadalen hebben om tegen de kou bestand te zijn vette spijzen noodig, dat wil zeggen dezulke, die veel koolstof bevatten, wat dan ook de beste brandstof is om de machine van het lichaam aan den gang te houden. Walvischtraan is hun liefste drank; walvischvet en vischtraan eten ze voor soep en vetkaarsen zijn voor hen een uitgezochte lekkernij.

De Syriërs, Arabieren en Egyptenaren doen zich te goed aan sprinkhanen. De oude Phrygiërs in Klein-Azië aten sommige soorten van wormen en enkele Indianenstammen doen dat nog. De oude Grieken aten met voorliefde leeuwenklauwen en kameelspooten, en de Romeinsche zwelgers uit den keizertijd zagen op hun tafels liefst heele schotels nachtegalentongen.

In Afrika verslinden vele negervolken het vleesch van slangen. De Kalmuk uit Achter-Azië smult aan muizen, otters, roofvogels, vossen en wolven, allemaal wild, dat wij alleen om de lucht niet zouden kunnen uitstaan. Daarentegen versmaadt hij, opmerkelijk genoeg, het vleesch van honden, katten en wezels. De Jakute laat zich het vleesch van den aasgier heel goed smaken, maar zou daarentegen een malsch stukje varkensvleesch niet aanroeren. Ook bedankt hij voor kikvorschen, die elders weer voor een fijne versnapering doorgaan.

In Tonking worden tijgers gegeten en de bewoners der Basja-eilanden kennen geen grooter lekkernij dan een geitenmaag met haar volledigen inhoud. De negers eten het vleesch van olifanten, struisvogels, krokodillen en Nijlpaarden, de Boschjesmannen in Zuid-Afrika mieren en houtwormen. Aan den Orinoco in Zuid-Amerika zijn Indianenstammen, die kleiaarde oppeuzelen met een sausje van schildpaddenvet.

Zoo wisselen in de verschillende landen der aarde de spijzen af naar gelang der behoeften en de grillen van den mensch. Want als een gril zal het toch wel moeten beschouwd worden, dat men zich in Duitschland en sommige streken van ons land op slakken en alikruiken trakteert, en in Frankrijk uit meikevers met olie, azijn en uien een slaatje bereidt, dat overheerlijk moet zijn. Wij wenschen den liefhebber smakelijk eten!

Zeep van sprinkhanen. -

Zekere Juan Hernandez in Spanje heeft een patent genomen op een uitvinding, waardoor uit sprinkhanen een zeep bereid kan worden, die aan fijnheid van vetgehalte alle andere fabrikaten overtreffen moet. Daar nu in het zuiden jaar op jaar de sprinkhanen bij duizenden centenaars gevangen worden, zou het wel kunnen gebeuren dat we op een mooien dag Spaansche sprinkhanenzeep te koop zagen geboden.