De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 8

[p. 92]

Het stierengevecht.
(Vervolg.)

Den dag, waarop een stierengevecht plaats heeft, verdwijnt in Spanje de breede kloof welke den edelman van den burger scheidt: allen zijn gelijk, allen zijn Spanjaarden. Een fiesta de toros is niet alleen een vermaak, het is te gelijker tijd een openbaring van den Spaanschen volksgeest.

Op den vreemde, wien de lust naar bloedige schouwspelen niet is aangeboren, maakt het echter een ongunstigen indruk. Ik weet dit bij ondervinding. Met afschuw en toorn heb ik de arena verlaten, want zoodra het rechtvaardigheidsgevoel door verfijnde wreedheid wordt gekrenkt, verliest een tweekamp zijne aantrekkelijkheid en wekt onze verontwaardiging over de beulen op. Het gevecht van den mensch tegen den stier beduidt wel is waar de zegepraal van verstand, van behendigheid en list over het ruwe geweld; wij volgen dan ook dezen kamp met opmerkzaamheid, met belangstelling, met bewondering, zoolang hij niet ontaardt in een marteling, in een nutteloos bloedbad. Deze voorwaarde schijnt, helaas! nimmer te worden vervuld.

stierengevechten. - herauten.

Gevoelt een stier geen lust tot strijden, zoo hitst men een menigte honden tegen hem op, die hij met de horens opvangt en, gruwzaam verminkt, door het strijdperk slingert. Kan dit middel niet baten, dan snijdt men hem tot straf de kniepeezen door. Het meest echter verdienen de paarden ons medelijden. Een onvermijdelijke dood wacht hun in het strijdperk, want wijl alleen oude, nuttelooze dieren voor het gevecht worden gebezigd, spaart men ze niet. Twintig tot dertig paarden worden in één gevecht den woedenden stier geofferd. Men blinddoekt ze, als boosdoeners wien men den aanblik van het schavot wil besparen, en jaagt ze den stier te gemoet. 't Is een hartroerend schouwspel, deze arme dieren, door de scherpe horens van hun beul gewond, langs de strijdbaan te zien rennen, terwijl stroomen bloeds uit hunne wonden vloeien. Eindelijk ontzinken hun de krachten en zij vallen neer om vaak nog uren onder de wreedste pijnen het einde hunner marteling af te wachten. Niemand bekreunt zich om hen, niemand gewaardigt zich hun den doodsteek toe te brengen. Immers de held van den strijd is de stier; aan hem is aller aandacht gewijd, op hem zijn ieders oogen gevestigd: het paard speelt maar een ondergeschikte rol, waar niemand belang in stelt.

Op deze wijze heb ik in de eerste en laatste corrida, die ik bijwoonde, 26 paarden zien omkomen en met moeite gelukte het mij mijne gevoelens van verontwaardiging in te houden.

't Was een zonnige lentedag toen het stierengevecht, waarbij ik tegenwoordig was, in de hoofdstad plaats greep. Van twee uur in den namiddag doorstroomde een bloedlustige menigte de breede straat, welke naar de strijdbaan voert. Twintig duizend toeschouwers, zooals wij reeds zeiden, kan de arena bevatten: weldra was zij tot de laatste plaats gevuld. Een ieder, zoowel de man als de vrouw, is van een waaier voorzien. Wien het niet is gelukt een plaats onder den zuilengang te bekomen, staat gedurende het geheele schouwspel aan de brandende stralen eener Spaansche zon bloot; deze last schijnt echter niet op te wegen tegen het genot, dat de strijd aan de menigte zal opleveren.

stierengevechten. - picador.

't Is drie uur: het gevecht gaat beginnen. De schetterende tonen der fanfare kondigen ons de intrede aan van de cuadrilla, die bestaat uit geheel het personeel, zoowel menschen als dieren, dat aan den kamp zal deelnemen. Langzaam en statig trekt de stoet voorbij de toeschouwers. Herauten te paard gaan voor; hen volgt de rijkvergulde met zes paarden bespannen galawagen, waarin de ‘ridders der arena’ hebben plaats genomen. Vervolgens treden drie espadas of matadores, die den stier den genadestoot zullen toebrengen, met ontblooten degen te voorschijn; zij worden door een sobresaliente of plaatsvervanger vergezeld, die, zoo een hunner een wond mocht bekomen, diens plaats zal innemen. Alle strijders zijn in de Andalusische kleeding gedost; buis en broek zijn kort en met veelkleurige linten en gouden galons versierd. Bonte sjerpen dragen zij om hun middel; hun kousen zijn van witte of lichtroode zijde. Het hoofd dekt de montèra, een hoogst eigenaardige zwarte muts, rijk voorzien van zwart passementwerk. Zij dragen de korte haarvlecht, het onderscheidingsteeken der stierenbevechters en een kostbare zijden mantel hangt hun over den linkerschouder. Deze capas de gala werden bij den aanvang van het gevecht, ten teeken van eerbetoon over de omheining nabij de zitplaats van den gouverneur geworpen, en door minder kostbare kleedingstukken vervangen.

stierengevechten. - espadas, chulos en banderillos.

De espadas¹⁾ worden door de chulos²⁾ en banderilleros³ gevolgd; na hen verschijnen de picadores of ruiters, met lange lansen gewapend.

De dienaren en een span muilezels, die de gedoode dieren uit de arena moeten slepen, sluiten den stoet.

Onder trompetgeschal en feestmuziek trekt de cuadrilla de strijdbaan rond en vat post voor de loge van den gouverneur om hem hulde te betoonen.

Een alguazil (gerechtsdienaar) te paard ontvangt uit zijn handen de sleutels der torils, waarin de stieren zijn opgesloten.

Thans verlaten allen, die niet onmiddellijk aan den strijd zullen deelnemen, de arena en de toreros stellen zich in gelid onder bevel van den voornaamste der espadas.

Eenige meters links van de hokken nemen de picadores plaats, achter hen de espadas. De rechterzijde blijft geheel bloot.

Daar schetteren wederom de tonen der fanfare en een toril wordt geopend.

Met één sprong is de stier in het strijdperk; een woest geschreeuw gaat uit de menigte op,

1) De espadas of matadores brengen den stier den genadestoot toe en zijn met een degen en een rood doek gewapend.

2) De chulos hitsen den stier op door hun roode mantels.

3 De banderilleros planten ijzeren staafjes, van weerhaken en veelkleurige papieren voorzien, den stier in den nek.

[p. 93]

een drama in het bosch, naar teekeningen van e. gérard.
de verwikkeling.

de ontknooping.

[p. 94]

als zij hem ziet en daarna wachten allen in ademlooze stilte wat hij zal doen.

Verbijsterd door het schrikbarend gedruisch, verblind door den lichtgloed, welke hem, plotseling, na de duisternis waarin hij sedert den vorigen avond heeft vertoefd omgeeft, hongerig en verwoed door het langdurig vasten staart het dier eenige oogenblikken woest in het rond en meet met zijn zwarte, vurige oogen de baan.

't Is een gevaarlijk kampvechter, niet groot, maar forsch gebouwd. Daar buigt hij den kop en schijnt ten aanval gereed.

stierengevechten. - banderillo.

In een oogwenk staat een stoutmoedige chulo voor hem; een klein rood vlaggetje wuift in de lucht en de stier wordt in den schouder getroffen. Door den prik verbitterd, keert hij zich tot den vluggen aanvaller, maar deze is reeds eenige meters op zij gesprongen en het dier stormt met gebogen kop wanhopig op het eerste het beste voorwerp los en in een oogwenk zijn de lange horens in de zijde van een rampzalig paard geplant.

stierengevechten. - chulo.

De chulos met hun roode vlaggetjes en mantels zetten hun spel voort en doen de woede van den stier ten top stijgen. Als een zwerm muskieten volgen zij hem op den voet. Ze zijn hier, daar, overal; hun bevalligheid en vlugheid zijn even schoon als bewonderenswaardig. Zij gaan vlak voor den stier staan, kijken hem in de oogen, naderen tot een voet afstands van die verschrikkelijke horens en als het dier den nek kromt tot den stoot, springen ze luchtig op zij en verlaten hun slachtoffer, dat nog verwoeder is dan te voren over zijn nuttelooze poging. Daar nadert een chulo zoo dicht, dat allen van angstige belangstelling den adem inhouden. Het dier schijnt met hem een te zijn; 't kan niet anders, hij moet in de hoogte geworpen worden - maar zijn lans in den grond plantend, springt hij over den rug van den stier heen, raakt even met den voet het voorhoofd van zijn tegenstander aan en vliegt naar gindsche zijde van het strijdperk. Dit heldenstuk verwekt daverende kreten van bewondering en toejuiching.

Zoolang dit aanvallen en uitwijken duurde verrukte mij het schouwspel. Het schilderachtig costuum der toreros, hun lenigheid, de bevalligheid hunner bewegingen streelen het oog.

Hun kalme moed verdrijft iedere gedachte aan gevaar.

In vergelijking met het vervolg van den strijd is dit spel een schermutseling, de voor bode van een tweekamp op leven en dood.

(Slot volgt.)