De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 6

[p. 37]

[Nummer 4]

Onze Gravures.

Een Noorweegsche Fjord.

een noorweegsche fjord, naar de schilderij van th. von eckenbrecker.

Wanneer wij een blik op de kaart van Noorwegen werpen, zien wij de rotsachtige zeekust als eene zaag uitgetand door diepe insnijdingen, welke tot ver in het binnenland doordringen en zich daar dikwijls verbreeden tot een soort van meeren of kommen. In deze binnenwateren vindt de scheepvaart een veilig en stil vaarwater, alsmede natuurlijke havens en aanlegplaatsen, waaraan welvarende dorpjes en gehuchten ontstaan, zooals onze gravure er een te zien geeft.

Die inhammen, aan de hooge kust door steile rotsgevaarten ingesloten, zijn de beroemde fjorden, door de Noordsche dichters bezongen en door de toeristen geprezen als het schilderachtigste wat de verbeelding zich denken kan. Vaart men zulk een fjord van de zeezijde in dan blijft de hoofdarm lang eentonig; wel worden de rotsen aan beide oevers spoedig hooger en verheffen zich meer dan 1000 meters boven den waterspiegel, maar de oevers blijven te ver van elkander, de kustlijn wordt te weinig afgebroken. Maar hoe verder men naar het oosten vaart, des te schooner wordt de fjord; langzamerhand vertoonen zich grootere en kleinere zijarmen en hier en daar een kruispunt, waar de fjord zich zoowel in noordelijke als in zuidelijke richting vertakt.

Die steeds enger wordende vertakkingen vertoonen zich als bergspleten met ontzettend steile wanden, die soms meer dan 1500 meters hoog zijn en waarover zich tallooze watervallen neerstorten. Aan

[p. 38]

't einde der fjorden verschijnen gletschers, welker zoet water hier en daar tot eene diepte van meer dan een meter boven het zoute water drijft. Het is dan ook zoo zuiver, dat de roeiers er hun watervoorraad mede kunnen aanvullen en dat bij langere vaart het zeewier sterft, dat aan de boot gehecht is.

Moederken.

Men behoeft niet te vragen, waarvoor deze kleine in de wieg gelegd is. Ze zal niet schitteren als eene koningin van het voetlicht, gelijk eene Sarah Bernhardt, of de muziekwereld in verrukking brengen als eene Adeline Patti. Maar alles voorspelt dat zij zal beantwoorden aan de bestemming van haar geslacht, dat zij eenmaal eene liefhebbende vrouw en eene zorgzame moeder zal worden. Reeds nu is het haar hoogste lust, moederken te spelen, en heeft zij geen klein zusterken, ja zelfs geene pop, om tot voorwerp harer moederzorg te dienen, welnu een bundel stroo, in een lap gewonden, zal het kind zijn, dat ze met de teederste oplettendheid verzorgt en koestert. Zie maar eens met welke echt moederlijke bezorgdheid zij dat weerbarstige ‘kind’ in haren arm vlijt, met welk vriendelijk lachje zij het de pap opdringt, hoe zij het toespreekt en toelonkt, als werden hare liefkoozingen door de strooien pop beantwoord.

Geen twijfel of dit moederken zal eenmaal eene zorgzame en liefderijke echte moeder zijn.