De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 4

Wetenswaardigheden.

Iets uit Anderssons reis rondom de wereld.

In de streken, die door den mensch reeds eeuwen werden bewoond, beschouwen de meeste dieren, die in 't wild leven, hem als hunnen vijand. Zoekt men ook op aarde te vergeefs naar een paradijs, waar de wolf vreedzaam verkeert met het lam - immers hij verkiest, als vleeschetend dier, niet te verhongeren en dat onschuldig schepseltje te sparen - toch zijn er oorden, waar de wilde dieren geene vrees koesteren voor de koningen der schepping.

Andersson verhaalt van een der Sandwich-eilanden, Albemarle genaamd, het volgende: ‘Bij eene kleine baai vergaderde voor onze tent een groote troep zeehonden, die op een afstand van weinige ellen het bovenlijf nieuwsgierig ophieven, om de vreemde gasten op te nemen en ons met een vroolijk gesnuif den welkomstgroet te brengen. Zelfs werden zij niet bang, toen eenigen van hen hunne nieuwsgierigheid met den dood bekochten. De vogelen waren nog minder schuw. Men kon ze met de hand vangen, daar zij onbeschroomd naar ons toe vlogen en zich wiegelend en tjilpend nabij ons op de takken plaatsten en zelfs, gedurende onze waarnemingen, op de instrumenten gingen zitten. Die nieuwsgierigheid en vermetelheid ontwaarde men desgelijks bij de zeevogels, die er zich in menigte aan het strand ophielden. De pelikaan, die wij tot dien tijd toe nergens konden naderen, liet zich hier met steenen dood werpen of met de handen vangen. Op deze wijze kregen wij ook eene vetgans, die wij in het leven hielden, omdat zij door haren statigen tred den lachlust der schepelingen aan boord niet weinig gaande maakte, daar zij ons onwillekeurig deed denken aan een dwerg, die zich in een wijden mantel met lange mouwen gewikkeld had.’

De vrees der dieren voor de menschen in bewoonde streken schijnt dus op treurige ervaringen te berusten, en is door verloop van tijd instinktmatig geworden.

*_**

Snelle vlucht der vogelen.

Wat beteekent de snelheid van den spoorwagen in vergelijking met die van sommige vogels?

Wij ontleenen daaromtrent eenige opmerkingen aan den beroemden vogelkenner E.A. Brehm, die op zijne talrijke tochten, zelfs in Spanje en Afrika, de vogelwereld nauwlettend heeft gadegeslagen. De spoortrein heeft gewoonlijk eene snelheid van acht uren gaans in een uur tijds - eene snelheid, die wel eens tot 10 en meer uren gaans klimt. Bij eene middelmatige snelheid wordt hij reeds ingehaald door eene kraai, en zelfs bij de grootste snelkan hij het niet tegen onze gewone duif uithouden. De zoogenoemde briefdragers hebben wel eens een afstand van 56 Duitsche mijlen in 5 uren en 41 minuten afgelegd - en ook wel eens een afstand van 35 Duitsche mijlen binnen de drie uren. De snelheid hunner vlucht bedroeg dus in een uur tijds 280,000 voeten - en was ongeveer drie en een half maal zoo groot als de vaart van den zwemmenden zalm. Nog veel grooter is de snelheid van den valk, die door Montagne geschat wordt op 800,000 voeten in het uur. Andere vogels overtreffen op hunne beurt den valk, en reizen in een dag of drie van Duitschland naar de binnenlanden van Afrika. Onder de snelvliegers verdient vooral de fregat-vogel vermelding. Deze kent bijkans geene afstanden en bekreunt zich om geene stormen; hij zou des noods niet in eenige weken, maar in eenige dagen om den aardbol kunnen vliegen.

*_**

Dampkringsmuziek op Ceylon.

Tot de merkwaardigste natuurverschijnselen, waarbij de bewegingen des dampkrings vergezeld gaan van een hoorbaren en duidelijken toon, rekent men het zonderling verschijnsel, dat op Ceylon en in de omliggende landen waargenomen wordt en onder den naam van luchtmuziek of duivelsstem bekend is. Men hoort deze muziek vooral in heldere nachten en het meest wanneer er verandering van weder op handen is Zij ruischt den oplettenden luisteraar nu eens als uit de verte, dan weder als uit de onmiddellijke nabijheid te gemoet, en doet zich hooren als eene klagende menschelijke stem, zoodat zelfs de hardvochtige er door geroerd en tot innig mededoogen gestemd wordt.

Ook in onze streken verneemt men wel eens zulke geheimzinnige geluiden, welke men van die der dieren onderscheiden moet. Geen wonder - de meeste elektrische luchtverschijnselen gaan van eenig geluid vergezeld. Reeds in de schriften der Ouden vinden wij er melding van gemaakt.