De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 4

Wetenswaardigheden.

Het schoonmaken van wollen kleeren.

Het bewijst gewoonlijk niet voor netheid iemand met een vetten kraag te zien loopen. Toch kan dit allicht gebeuren, al is de jas ook op verre na niet versleten. Dit ongemak kan men evenwel op de volgende wijze verhelpen:

In een halven liter water kookt men tien gram tabak, en in dat vocht dompelt men een stijven borstel en borstelt daarmede het kleedingstuk naar alle zijden. Is het vocht in het goed getrokken, dan strijkt men het naar den draad en hangt het te drogen. Dit middel kan men vrij gebruiken, daar men voor geen tabakslucht heeft te vreezen.

*_**

Zijden hals- en zakdoeken te wasschen.

Het gebruik van zijden hals- en zakdoeken zou stellig toenemen, als onze huismoeders maar wisten hoe ze te wasschen. Een dezer arbeidzame vrouwen wijst ons op het volgende middel, dat zij zelf sinds geruimen tijd zonder eenige schadelijke gevolgen heeft gebezigd. Men wascht de doeken met witte houtzeep in koud water, spoelt ze goed door, neemt de hoeken met de vingertoppen en beproeft door slaan de grootste vochtigheid er uit te krijgen. Daarop wikkelt men ze in een schoonen doek, laat ze aldus een kwartier liggen en strijkt ze met een heet strijkijzer uit. Mochten de sjaals of zakdoeken inmiddels wat sterk opgedroogd zijn, dan moeten ze eerst met water bevochtigd worden.

*_**

Gebakken ijs.

Men moge vreemd opzien bij het lezen dezer regels, maar 't is toch een feit, dat ijs gebakken wordt en, aldus bereid, een heerlijk gerecht oplevert, Hoe dit in zijn werk gaat, leeren ons de Chineezen, op wier spijskaarten men nog veel zonderlinger gerechten vindt.

Zoo is het bij hen ook een gebruik, dat bij een feestmaal haaienvinnen of vier jaar lang in leem begraven eieren niet mogen ontbreken. Het valt echter niet te ontkennen dat er onder de Chineezen werkelijk meesters in de kookkunst zijn, want slechts Chineesche koks weten het vermaarde gerecht te bereiden, dat bekend is onder den naam: gebakken ijs. Voor liefhebbers deelen wij daarom het weinig bekende recept van deze lekkernij mede:

Een stuk zuiver ijs wordt in staafjes, ongeveer ter dikte van een potlood, gespleten, elk staafje met een zoet, specerijachtig deeg omwikkeld en daarna in ziedend vet gebakken. De moeilijkheid bestaat nu daarin, het gerecht zoo snel te bereiden en op tafel te brengen dat men het ijs binnen in het deeg ongesmolten in den mond kan brengen.