Asschepoetsters glazen muiltje.
Wie onzer heeft in zijne jeugd niet gehoord van Asschepoetster en haar glazen muiltje? Maar wie onzer zou durven zeggen, dat hij zich op rijperen leeftijd wel eens de vraag gesteld had, waarom Asschepoetster nu juist een balschoentje van glas moest ontvangen uit de handen der vriendelijke fee - hare laatste doch kostbaarste gift. Het is een treurig feit, dat de meeste menschen door dit leven trekken zonder eene enkele oorspronkelijke gedachte te hebben gekoesterd. Dit is de moraal van eene kleine taalkundige opheldering à propos van het glazen muiltje. Wie zich het sprookje van Asschepoetster nog eenigszins herinnert in zijne bijzonderheden, zal weten dat de vergulde staatsiekoets van het vorstenkind moest voortkomen uit eene goudgele pompoen; dat het muizen waren die de vaalkleurige paarden voortbrachten, en dat alleen eene zwarte mannetjes-rat den gesnorbaarden koetsier kon leveren, die de equipage haar aanzien van voornaamheid bij moest zetten. Maar waarom een glazen muiltje? Zeker zou het Asschepoetster zeer moeielijk gevallen zijn in een schoentje van glas te dansen, en in hare overhaaste vlucht van het bal, waarbij het muiltje haren voet ontglipte, zou het brooze schoeiseltje er bezwaarlijk heelhuids zijn afgekomen. Wij zoeken daarom naar eene andere, naar eene redelijke oplossing.
Voor zooverre wij weten, was het een Franschman, die, nu ongeveer 200 jaar geleden, het sprookje van Asschepoetster voor het eerst in druk verschijnen deed. Doch de mogelijkheid bestaat, dat het sprookje reeds lang te voren van mond tot mond het kindervolkje was medegedeeld. Nu zullen de meeste onzer lezers wel weten dat het woord glas in het Fransch door verre wordt uitgedrukt, maar weinigen zal het bekend zijn dat er in het oud Fransch nog een woord vaire bestond, even als verre uitgesproken, doch niet glas maar bont beteekenende. Een bonten muiltje dus? Maar wat zou dat voor beduiden is hebben? In vroegere eeuwen werd het onderscheid in standen geheel geregeld en gehandhaafd volgens de wet. De wet bepaalde hoe men zich moest voeden, hoe men zich moest kleeden, een ieder en een iegelijk naar zijn stand. En volgens deze wetten nu was het alleen aan vorstelijke huisgezinnen geoorloofd bont of hermelijn te dragen. En daarom moest het balschoentje van Asschepoetster nu van bont omzoomd zijn, opdat de koningszoon haar voor een vorstenkind zou houden. Wij weten dat de list der toovergodin volkomen gelukte, maar dit houden wij voor de oplossing van het Glazen Muiltje.
A.V.W.B.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd