De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 2

Wetenswaardigheden.

Goudvisschen gezond te houden.

Ieder, die goudvisschen houdt, weet dat het dikwijls moeilijk is, die dieren lang in 't leven te houden, en vaak verwondert men zich, een of meer visschen dood in de kom te vinden, ofschoon men toch goed voor waterverversching en voeder gezorgd had. Om ze lang gezond te houden, doe men in de goudvischkom op 100 gram water 4 druppels eener oplossing van 1 gram salicylzuur op 300 gram water. Het water blijft dan drie maanden lang frisch en helder en de visschen tieren er uitstekend in, zoodat watervernieuwing geheel onnoodig is.

Versche visch.

Voor visschers of kooplieden in versche visch, die er belang bij hebben dat de visch zoolang mogelijk springlevend blijft, is de volgende ontdekking van zekeren Amerikaan ongetwijfeld van belang. Deze heeft bevonden dat een halfdoode visch, die zich niet meer verroert, weer frisch en levendig wordt, als men aan het water in de tobbe, waarin men hem bewaart, een scheut brandewijn toevoegt.

De proeven, die men met deze ontdekking genomen heeft, moeten bijzonder verrassend geweest zijn. Visschen, die betrekkelijk geruimen tijd op het droge hadden gelegen, en dan ook, toen zij in eene kom met water geworpen werden, slechts op hunnen rug dreven, kwamen door middel van brandewijn weer geheel bij. Het middel is gemakkelijk te beproeven.

Licht in de woonkamers.

Het is tegenwoordig de mode de kamers zoo donker mogelijk te meubileeren: donkere behangsels, donkere tapijten, donkere meubels en vooral donkere gordijnen, opdat toch het indringend zonnelicht niets zou wegnemen van de deftige somberheid, welke men in het vertrek verlangt. Tegen deze verdonkeringsmanie kan niet genoeg gewaarschuwd worden, daar zij volgens het Journal d'hygiène een der oorzaken is van het toenemen der zenuwachtigheid in onze dagen, vooral onder vrouwen en meisjes, die veel in huis zitten en daar, van elk vroolijk, opwekkend zonnestraaltje verstoken, haar leven in eene somber stemmende omgeving verkniezen.

‘Laat men,’ zegt het blad te recht, ‘naar gelang der behoefte het licht door zonneblinden of iets dergelijks temperen, maar laat men niet angstig de zonnestralen en de frissche lucht buitensluiten. Het is immers beter, dat de tapijten en meubelstoffen wat verschieten, dan dat de wangen der bewoners en vooral der bewoonsters alle kleur verliezen en hunne oogen benadeeld worden.’