De nieuwe vermaaklyke Zeeuwsche speelwagen

[p. 33]

Charlotte treurende by het graf van Werther.

Wyze: O myn ziel, leg uw verwachting.

Werther! eeuwig dierbre werther!
Ach kondt gy de traanen zien,
Die, uit de oogen van uw lotje,
Op uw kille lykbus vliên!
Dierbre asch, aan my zoo heilig,
Stoflyk deel van mynen vrind!
Die, na zoo veel grievend lyden,
Hier een stille rustplaats vindt.

Slaap hier zacht, o koud gebeente
Van den besten. Wreede dood!
Menschenmoorder!... waarom trof hem
Het vergruizend yslyk lood?
Vloei - vloei vry: o zilte traanen!
Gy zyt al myn troost, myn lust,
Gy, gy kunt den weg my baanen
Naar het graf waar werther rust.

Haast hoop ik by hem te weezen,
Dierbre vriend, dat ons gebeent',
In dit stil verblyf der dooden,
Haast voor altoos zy vereend.
d'Aard kan my geen vreugd meer schenken,
Neen, het Graf, het Graf alleen.
Voer me, o Koning der verschrikking!
Wreede dood! ook Grafwaards heên.

[p. 34]

 

Ach myn' overdierbre werther!

 

Die in d'eindlooze Eeuwigheid,

 

Van uw hartenleed ontslagen,

 

Uw charlotte slechts verbeid.

 

Ik zal komen, Levenswellust!

 

Daar, daar zal ons geen verdriet,

 

De onafscheidbre vreugd verbittren;

 

Daar kent men de wanhoop niet.

 

 

 

Statelyke Lykcypressen,

 

Nu ik in uw Lommer schrei,

 

Op het graf van dierbre werther,

 

Zyt gy vry een lustvallei.

 

Uwe doodsche stille naarheid,

 

Geeft dit kloppend harte lucht;

 

Hier is 't waar ik 't droef gewemel,

 

Van een folt'rende aarde ontvlucht.

 

 

 

Vloei - vloei vry, o traanendroppen,

 

werther, hoor myn zuchten aan,

 

Traanen vloeiën op de bloemtjes

 

Die naast uwe lykbus staan.

 

Eeuwig zal deez' grond getuigen,

 

Dierb're werther, trouwe vrind,

 

Hoe oprecht, volmaakt, en teeder,

 

U charlotte heeft bemind.