Het beklagh van de Meysjes van onse landen, over het vertrecken van alle Soldaten en Matroosen.
Op de Stemme: Philia.
Hoort ghy niet de Trommels roeren,
Meysjes wat sult ghy uytvoeren,
Nu ghy raeckt u Vrijers quijt,
Die u plachten te behagen,
Siet ghy nu den Deegen dragen,
't Js voor 't lieve Vaderland.
Wel wat sult ghy nu gaen maken;
Ghy sult moeten leggen braken;
Want ghy krijght geen Vrijers meer;
Meysjes ghy meught nu wel suchten
Nu ghy siet u Vrijers vluchte,
Hier al uyt ons Hollands dal.
Want sy worden al Soldaten,
Ten dienst van ons Edel Staten:
Seght u Vrijers dan adieu;
Want alle haer karresseren,
| |
Sal u heden gaen manqueeren;
Een kusjen gelooft het vry.
Want ghy siet veel vryers varen
Met een vuyl bepeckte broeck,
S'hebben liever te gaen strijden,
Als gestadigh u te vrijden,
Maeckt ons somtijds dol van sin,
Daerom en wilt doch niet truere;
Stilt alleen u droef getraen;
Meysjens terstond of gaen droogen:
Ghy raeckt noch wel aen den Man.
Maer alle de Jonge Quante,
Zijn te water of te lande,
Van u maecken haest een vrouw:
'k Raed u Meysjes uytgelesen,
Komt 'er een wat oud van wesen,
Tast vry toe laet hem niet gaen.
Die na een Jonghman wil trachten,
Die moet seeckers noch wat wachten,
Als de Campanje is gedaen;
Gy sult dan krijgen u keure,
Als ghy maer komt aen de deure;
Als sy zijn in 't Garnisoen.
Oorlof Meysjes nu ten tijde;
Het geen dat ghy hier moet lijden;
Dat komt al door vranckrijck,
Die ons Oorlogh ginck zweeren,
Daerom moest yder marcheeren:
Dat ghy bent u Vryers quijt.
|
|