Nieuw vermeerdert konincklijck lied-boeck, versien met verscheyden lof en triumphgesangen
(1695)–Anoniem Nieuw vermeerdert konincklijk lied-boeck, versien met verscheyden lof en triumphgesangen–
AuteursrechtvrijStemme: Als 't begint.Aenhoort Liefhebbers al te gaer,
Wat dat geschiet is in dit Jaer;
| |
[pagina 74]
| |
Een Fransche vlieger onverdroten,
Js door Bourbon nu opgeschoten.
Dees vlieger na de nieuwe zwier,
Die was geplackt van Frans Papier,
Romtom versien van gulde bloemen,
Waer op Louis wel stout durst roemen.
Op 't neusje stont een Turckse Maen
Van goud en blonck een yder aen,
Om als het spel begon te stincken,
Louis als Leydsman voor te blincken.
Den groten Turck-Vorst Soliman,
Quam met sijn Turckse gaeren an,
En presenteert den Fransche Koning,
Dit tot ten vlieg-touw tot beloning
De staert brogt Jems van over ze,
En dus so quam de vlieger ree,
Den Furstenburger onverdroten,
Heeft hem in Ceul-land ingeschoten.
Toen vloog de vlieger seer gezwind,
Wel twintigh mijlen in de wind,
Maer Furstenbergh kon 't tou niet houwen
Hoe hy het maken mogt of brouwen.
Hy dagt voor Lodewijks bedrijf,
De Bisschops stoel was sijn verblijf,
Maer doe meende 't was gewonnen,
So was het werck pas eerst begonnen.
Keur Beyerens. Broeders seer valjant,
Jaegt Furstenberg uyt 't Ceulsche lant;
Die sijne vlieger wiert ontnomen,
En vluchten moest met angst en schromen
Louis gelijck een moedig held,
Een and're vlieger weer toestelt:
Die hy laet vliegen in Brittanje,
Tot spijt van 't Edel huys Oranje.
Jacobus Stuart als een man
Vat den Franschen vlieger an,
En laet vaer Peters seer getrouwe,
Het touw in sijne handen houwen.
Dit touw dat had by na geen bogt,
So vloog de vlieger in de logt,
En klom tot buyten 's menschen ogen,
Ja is tot aen de Son gevlogen.
| |
[pagina 75]
| |
Vaer Peters was geheel verblijd,
Dat 't Touw so door sijn handen glijd:
Maer op het lest was hy bedrogen,
Want hem de Vlieger is ontvlogen.
Hy had sijn touw niet vast gemaeckt;
Dus is sijn Vlieger los geraeckt;
Doe stont hy als een aep te kijken,
En 't scheen dien bloed die sou bezwijken.
Een goede sterke Ooste wind,
Bragt Vorst Wilhelmus seer gezwind,
Met sijne Helden in Brittanjen,
En ys're Bussen van Oranje.
Het touw vaer Peters vallen laet,
En vlucht na Vanckrijck desperaet,
Oom Jacob wist niet wat te maken,
En socht ook uyt het Rijck te raken.
Hy vlucht en soeckt sijn vlieger weer,
Die in Parijs quam vallen neer,
Geheel door-regent en aen flerden,
Het welck de Fransche vorst benarden.
Die Stuaert met sijn vlieger send,
Na Londondorry wel bekent,
Doch wind en weer dat wou niet lucken,
Dees vlieger raeckt aen duysent stucken.
Want siet onsen Nassouschen held,
Send brave harders in het veld,
Matrosen en kloecke Soldaten,
Daer zig een Vorst mag op verlaten.
Sy quamen ook in 't Yrsche Rijk,
En jagen Stuart al gelijck,
Met sijn Yren en lose Franschen,
Van voor de Stadt en doen haar danssen.
Een schone Engelsche Galjard,
Het welk de Jesuwijten smart,
Het schendig ro[t] moet retireren,
De Protestanten Triumpheren.
Colonel Kirck de Stad ontset,
En heeft de bose wil belet,
Van Stuart en de Fransche Gasten,
Die noch op woord of reden pasten.
Den hartog Schomberg treckt vast aen,
Om met dit Papen rot te slaen,
| |
[pagina 76]
| |
Kolonel Kirck met groot genoegen,
Gaet sijne helden by hem voegen.
So Schomberg dese Yren slaet,
So is voor Jacob gantsch geen raed,
Als weer na Vranckrijck toe te peuren,
Eer hem dees hoorders nog verscheuren.
Schoon dat Louis tot sijn bedrijf,
Heeft menig hondert duysent lijf,
Die hy hoogmoedig gaet regeeren,
Een is 'er die hem kan verneeren.
Maer nog een Franschen Vlieger vals,
Wiert opgeschoten in de Pals,
Daer Melak last hadt 't touw te houwen
Geen snoder kon hy 't toe vertrouwen.
Want hy spoog niet als vier en vlam,
Daer hy maer voor of binnen quam:
Het Duytsche Rijck sal 't wel gedencken,
Hoe desen brander haer quam krenken.
Gelijck een dol en rasend beest,
Js desen Franschen beer geweest,
Tot dat den Keyser door sijn magten,
Hen jaegt van d'een en d'and're grachten.
Hartog Lorijn toont in het veld,
Te zijn een dapper oorlogs Held,
De Turcken het seer wel gevoelde,
Als hy sijn lusten op haer koelde.
Nu heeft hy Ments die stercke stadt,
Den Frans ontweldigt, en een schat,
Van grote rijckdom daer gevonden,
Maer veel bedorven en geschonden.
Dus sal den Franschen dwingelandt,
Het veld noch ruymen tot sijn schant,
Men sal hem 't woelen wel verleren,
Keur Brandenburg komt ook marcheren.
En heeft hem Keyserswaert ontruckt,
Dat voor sijn Bomben is gebukt,
Bon heeft hy ook met kracht doen dwingen
En na sijn pijpen leren singen.
So raeckt den Brander uyt het Rijck,
Keur Sax en Beyren te gelijck,
Die komen oock den haen besoecken,
'k Geloof hy sal haer komst vervloeken.
| |
[pagina 77]
| |
Want hunne zwaerden scherp gewet,
Zijn reeds met Franse bloed besmet;
Hun dapperheyd doet hem verschricken,
En schier van bangigheyd versticken.
De Prins van waldeck wel ge-aard,
Speelt een Hollandse Galjaard,
Jn Braband met de lichte Franssen,
Waer na sy lustigh konnen danssen.
By walcourt heeft den haen gesmaekt,
Dat Holland oock pottagie maekt,
Daer van sijn volck wel purgeren,
En alomme retireren.
Den Spaenschen Held don d'Argourto
Js oock den Fransman veel te sno;
Hy jaegt haer uyt sijn snode wallen,
En schenkt haer Spaensche vuur'ge ballen.
Soo is een yder op de been,
Om Louis te brengen tot re'en:
Sy soecken dees Franschen bedrieger,
Te ontroven sijn vergulde Vlieger.
Oock siet bourbon dat sijn practijck,
Gantsch is vervallen in de slijck!
Dewijl sijn vlieger door sijn mallen,
De staert is van sijn gat gevallen.
Oorlof Louis tot een besluyt,
Uw heele Vlieg-werck is verbruyt:
Wilt ghy een ander weer toe stellen,
So maeckt de staert van Fransche vellen
En schiet hem op daer ghy de wind,
Vry beter voor u vlieger vind,
Tegens de Turck of sijn supoosten,
So kan een Christen sich vertroosten.
|
|