Nieuw vermeerdert konincklijck lied-boeck, versien met verscheyden lof en triumphgesangen
(1695)–Anoniem Nieuw vermeerdert konincklijk lied-boeck, versien met verscheyden lof en triumphgesangen– Auteursrechtvrij
[pagina 51]
| |
Stemme: Edel Princes.
Hollandt.
Roept nu viva
Gy vrije Nederlanden
Roept nu viva
Met vreugden voor en na:
Maeckt bly geschal:
Nu is ons Prins Oranje,
Jn ons Hollands Dal:
Hy is soet
Gekomen uyt Brittanje,
Jn den Haegh met spoet.
Zeelandt.
d'Hollandtsen Staet
Quam hem complimenteeren,
d'Hollandsen Staet
Quam met een groot cieraet,
De Borgery
sag men dapper cerseeren:
Tot aen 't hof seer bly:
Daer men vernam:
Het lustig cannonneren,
Voor d'Oranje Stam.
't Sticht Uytrecht.
Een grooten Toer
Karossen met ses Paerden,
Een grooten Toer:
Daer by sijn Garde Coer:
Sestien planteyt:
Zwitsers met hellebaerden:
Die sijn Majesteyt:
Jn dit geschal
So trouwelijck bewaerden:
Voor een ongeval.
| |
[pagina 52]
| |
Gelderlant.
Met grooten lof,
Wiert hy geleyt met vreugden,
Met grooten lof,
Tot in zijn Princen Hof,
daer onsen Staet,
Met hem gingen playsieren,
Maer des avonds laet,
Sag men verblijt,
Branden de vreugde-vieren,
Voor sijn Majesteyt.
Vrieslant.
So komt dien Helt,
Zijn leven ons vertoonen,
Soo komt dien Helt,
Weer in ons Hollands veld,
En breekt de Nijd,
Van andere Persone,
die riepen altijdt,
Met blijtschap groot,
Wat baet hem nu Kroonen,
King William is dood.
Over-Yssel.
Maeckt u mee klaer,
Zeelandt 't Sticht Utrecht mede
Maeckt u mee klaer,
Want onse Prins komt daer,
Gy Gelders Hof,
Verciert met uwe Steden
Tot oranjens lof,
die dag en nacht,
Voor ons te velde gaet,
Tegen 's vyands magt.
Groeningen.
Gy vriesen al,
En over-Yssel moedig,
Gy vriesen al,
Groeningen maeckt geschal:
Houd u mee vroom,
Om te ontfangen spoedig
Den oranje-Boom,
Dien Gideon:
| |
[pagina 53]
| |
Die ons bewaert kloeckmoedig:
Voor Louis Bourbon.
Bid dan al te saem:
Den groten God verheven,
Bid dan t'saem,
den groten Opper-heer bequaem,
dat onsen Prins behouwen,
Magh lang leven:
O Heer dat is ons wens,
dat hy met kragt,
Sijn vyand mag doen beven,
die hem staegh veracht.
|
|