Nieuw vermeerdert konincklijck lied-boeck, versien met verscheyden lof en triumphgesangen
(1703)–Anoniem Nieuw vermeerdert konincklijk lied-boeck, versien met verscheyden lof en triumphgesangen–
AuteursrechtvrijStemme: Als 't begint.Aenhoort Liefhebbers al te gaer,
Wat geschiet is in dit Jaer;
| |
[pagina 74]
| |
Een Fransche vlieger onverdrooten,
Js door Bourbon nu opgeschooten.
Dees vlieger na de nieuwe zwier,
Die was geplackt van Frans Papier,
Romtom versien met gulde bloemen,
Waer op Louis wel stout durft roemen.
Op 't neusje stont een Turckse Maen
Van goud, en blonck een yder aen,
Om als het spel begon te stincken,
Louis als Leydsman voor te blincken.
Den grooten Turck-Vorst Soliman,
Quam met sijn Turckse gaeren an,
En presenteert den Fransche Koning,
Dit tot een vlieg-touw tot belooning
De staert brogt Jems van over ze,
En dus so quam de Vlieger ree,
Den Furstenburger onverdrooten,
Heeft hem in Ceuls-land in geschooten.
Toen vloog de Vlieger seer gezwind,
Wel twintigh mijlen in de wind,
Maer Furstenbergh kon 't tou niet houwen,
Hoe hy het maken mogt of brouwen.
Hy daght voor Lodewijks bedrijf,
De Bisschops stoel was sijn bedrijf,
Maer doen hy meende 't was gewonnen,
So was het werck pas eerst begonnen.
Keur Beyerens Broeder seer valjant,
Jaegt Furstenbergh uyt 't Ceulsche lant;
Die sijne Vlieger wierdt ontnomen,
En vluchten moest met angst en schroomen.
Louis gelijck een moedigh held,
Een and're Vlieger we'er toestelt:
Die hy laet vliegen in Brittanje,
Tot spijt van 't Edel huys Oranje.
Jacobus Stuart als een man
Vat den Franschen Vlieger an,
En laet Vaer Peters seer getrouwe,
Het touw in sijne handen houwen.
Dit touw dat had by na geen bogt,
Soo vloogh de vlieger in de logt,
En klom tot buyten 's menschen oogen,
Ja is tot aen de Son gevloogen.
| |
[pagina 75]
| |
Vaer Peters was geheel verblijd,
Dat 't Touw so door sijn handen glijd:
Maer op het lest was hy bedrogen,
Want hem de Vlieger is ontvlogen.
Hy had sijn touw niet vast gemaeckt;
Dus is sijn Vlieger los geraeckt;
Doe stont hy als een aep te kijken,
En 't scheen dien bloed die sou bezwijken.
Een goede sterke Ooste wind,
Bragt Vorst Wilhelmus seer gezwind,
Met sijne Helden in Brittanjen,
En ys're Bussen van Oranjen.
Het touw Vaer Peters vallen laet,
En vlucht na Vranckrijck desperaet,
Oom Jacob wist niet wat te maken,
En socht oock uyt het Rijck te raken.
Hy vlucht en soeckt sijn Vlieger weer,
Die in Parijs quam vallen neer,
Geheel door-regent en aen flerden,
Het welck de Fransche Vorst benarden.
Die Stuaert met sijn vlieger send,
Na Londonderry wel bekent,
Doch wind en weer dat wou niet lucken,
Dees Vlieger raeckt aen duysent stucken.
Want siet onsen Nassousschen held,
Send brave herders in het veld,
Matrosen en kloecke Soldaten,
Daer sig een Vorst mag op verlaten.
Sy quamen ook in 't Yrsche Rijck,
En jagen Stuart al gelijck,
Met sijn Yren en loose Franschen,
Van voor de Stadt en doen haar danssen.
Een schone Engelsche Galjard,
Het welk de Jesuwijten smart,
Het schendig rot moet retireren,
De Protestanten Triumpheren.
Colonel Kirck de Stad ontset,
En heeft haer boose wil belet,
Van Stuart en de Fransche Gasten,
Die noch op woord of eeden pasten.
Den hartog Schomberg treckt vast aen,
Om met dit Papen rot te slaen,
| |
[pagina 76]
| |
Kolonel Kirck met groot genoegen,
Gaet sijne helden by hem voegen.
So Schomberg dese Yren slaet,
So is voor Jacob gantsch geen raed,
Als weer na Vranckrijck toe te pueren,
Eer hem dees hoorders nog verscheuren.
Schoon dat Louis tot sijn bedrijf,
Heeft menig hondert duysent lijf,
Die hy hoogmoedig gaet regeeren,
Een is 'er die hem kan verneeren.
Maer nog een Franschen Vlieger Vals,
Wiert opgeschooten in de Pals,
Daer Melak last hadt 't touw te houwen,
Geen snpoder kon hy 't toe vertrouwen.
Want hy spoog niet als vier en vlam,
Daer hy maer voor of binnen quam:
Het Duytsche Rijck sal 't wel gedenken,
Hoe desen brander haer quam krenken.
Gelijck een dol en rasend beest,
Js desen Franschen beer geweest,
Tot dat den Keyser door sijn magten,
Hem jaegt van d'een en d'and're grachten.
Hartog Lorijn toont in het veld,
Te zijn een dapper oorlogs Held,
De Turcken het seer wel gevoelde,
Als hy sijn lusten op haer koelde.
Nu heeft hy Ments die stercke Stadt,
Den Frans ontweldigt, en een schat,
Van groote rijckdom daer gevonden,
Maer veel bedorven en geschonden.
Dus sal den Franschen dwingelandt,
Het veld noch ruymen tot sijn schant,
Men sal hem 't woelen wel verleeren,
Keur Brandenbprg komt ook marcheeren.
En heeft hem Keyserswaert ontruckt,
Dat voor sijn Bomben is gebukt,
Bon heeft hy ook met kracht doen dwingen
En na sijn pijpen leren singen.
So raeckt den Brander uyt het Rijck,
Keur Sax en Beyren te gelijck,
Die komen oock den haen besoecken,
'k Geloof hy sal haer komst vervloecken.
| |
[pagina 77]
| |
Want hunne zwaerden scherp gewet,
Zijn reeds met Franse bloed besmet;
Hun dapperheydt doet hem verschricken,
En schier van bangigheyd versticken.
De Prins van Waldeck wel ge-aard,
Speelt een Hollandse Galjaard,
Jn Braband met de lichte Franssen,
Waer na sy lustigh konnen danssen.
By Walkoer heeft den Haen gesmaeckt,
Dat Holland oock pottagie maeckt,
Daer van sijn Volck wel purgeeren,
En alomme retireeren.
Den Spaenschen Held Don d'Argourio
Js oock den Fransman veel te snoo;
Hy jaeght haer uyt sijn snoode wallen,
En schenckt haer Spaensche vuur'ge ballen.
Soo is een yder op de been,
Om Louis te brengen tot re'en;
Sy soecken den Franschen bedrieger,
Te ontrooven sijn vergulde Vlieger.
Oock siet Bourbon dat sijn practijck,
Gantsch is vervallen in den slijck!
Dewijl sijn Vlieger door sijn mallen,
De staert is van sijn gat gevallen.
Oorlof Louis tot een besluyt,
Uw heele Vlieg-werck is verbruyt:
Wilt ghy een ander weer toe stellen,
So maeckt de Staert van Fransche vellen.
En schiet hem op daer ghy de wind,
Vry beter voor u Vlieger vind,
Tegen de Turck of sijn supoosten,
Soo kan een Christen hem vertroosten.
|
|