Nieuw vermeerdert konincklijck lied-boeck, versien met verscheyden lof en triumphgesangen
(1703)–Anoniem Nieuw vermeerdert konincklijk lied-boeck, versien met verscheyden lof en triumphgesangen–
AuteursrechtvrijOp een Nieuwe Voys
Vader.
Ach Maria wat moet ik hooren
Dat u Man tot Koning is verkooren,
Ende gekroont is van mijn Rijck,
Hy wordt verheven:
En ick moet zweven:
Voor de Gemeynte publijck,
Het welck mijn spijt seeckerlijck.
Doch.
Ach Vader dat komt door u dade,
Waerom liet gy u so oprade,
En dat al van dien Lodewijck,
Om op te staen tegen u Rijck:
Gy ging versette,
En brack de wette,
En dat al door sijn loos practijck.
Vader.
Ach kind het spijt my nog op hede,
Dat ick u aen William ging bestede:
| |
[pagina 56]
| |
Want hy doet als een Absolon,
Die tegen sijn vader opston:
Die hem te velde,
Tegen sijn Vader opstelde,
Dochter dat is immers geen reson.
Dochter.
Vader dat sijn al ergernisse.
Dit is immers geen gelijckenisse,
Want mijn Man die quam hier te Landt
Door liefde, maer niet als Vyand;
Hy heeft verheven,
g' Salveert u leven,
Anders waert ghy al langh van kant.
Hadder een ander Veldheer gekomen,
U leven waer al lang benomen,
Dat ick u seg dat is certeyn;
Daerom Vader wilt danckbaer zijn,
En wilt God loven,
Die u van boven,
So bewaert heeft in 's Werelts pleyn.
Och waer meught gy my af spreken,
Had gy gelaten de loose streecken,
Die gy met Lodewijck voor had,
En met meer ander, ick zweer u dat,
Gy waert niet in lijden,
Noch al dit strijden,
Ghy brengt u selver in de mat.
Gy had immers u voorgenomen,
Om met Louys in Holland te komen,
En dat ghy die same met ontrou,
Te vuur en te zwaerrt omsetten wou,
Maer Gods medogen,
Heeft hem bewogen
Die ons bewaert heeft voor sulck grou.
Noch beschreef gy my ten boven,
Dat ick eylaes sou gaen berove,
Het leven van mijn lieven Man;
Maer vader waer spreeckt ghy doch van,
So men kan mercken,
Aen al u wercken,
So zijt gy een wreeden Tyran.
Die Predikanten liet ghy vangen,
En liet haer sonder rede op-hangen,
En dat alleen om haer Geloof:
Vader hoe zijt ghy so berooft!
Denckt dat de Heere,
Die al siet hier neere,
Die hier na lonen sal yder Hoofd.
| |
[pagina 57]
| |
Vader ghy word al oud van dagen,
Jck bidd' u mijd' doch al die plagen,
Het is best dat gy u geeft neer,
En dat ghy aen Godt den Heer,
Laet al dat strijden,
Doch aen een zijden,
En moeyt u met geen Oorlogh meer.
Vader.
Dochter en wilt my so niet praten,
Jck sal het doch daer niet by laten;
Jck heb noch t'sestigh duysend Man.
So Yren en France op de baen,
Brave Lands-knechten,
Die willen wel vechten,
't En sal daer niet by blijven staen.
Dochter.
Ach Vader laet my niet beleve,
Dat ghy u meer tot strijden gaet geven:
Want komt ghy noch eens in het net,
So blijft ghy seker in het privet:
Verhoort mijn klachten,
Wilt mijn doch wachten,
Want siet de pas is vast beset.
Vader.
Dochter meent gy my doen schromen,
Laet u Man vry te Velde komen,
En dat hy my aen doet den strijd:
Jck ben tot sijn dienst wel bereyt,
Laet hem vertonen,
Jck sal hem wel lonen,
Al is de pas noch so beleyt.
Dochter 't is waer ick moet het belijden,
Jck heb mijn seer laten verleyden,
Van Lodewijck en mijn Biecht-vaer,
Wy waren seer slecht allegaer,
Jck sie voor ogen,
dat ick ben bedrogen;
Maer het is nu te laet voorwaer.
Dochter.
Ja vader, wel meught ghy dat seggen,
Had ghy met haer niet aen gaen leggen,
En niet gebroken het Parlement,
So waert gy nu niet in dit ellend,
Siet dat sijn trecken
Die geen goet verwecken:
Vader ick heb vrees voor een quaed end.
|
|