Nieuw vermeerdert konincklijck lied-boeck, versien met verscheyden lof en triumphgesangen

[p. 36]

Een Nieuw Liedt, van de Zee-slag die op den 10 July 1690, tussen de Hollanders en France is voorgevallen.

Stem: Hoe werckje niet, etc.

Wie biedt mijn nu de handt,
Om Lof en Eer te geven,
Aen die voor 't Vaderlant,
So wagen lijf en leven,
Mijn tong kan niet vermelden,
Om uytbreyden de stof,
Die men d' Hollandsche helden,
Moet toeschrijven tot lof.

Daer heeft men blijken van
Gesien in veel Zee-slagen,
En nu getoont ook dan,
Dat d' heele werelt wagen,
Hoe zy met kleyne machten,
Hebben kloek wederstaen,
Alle de France krachten,
Die met haer vloot quam aen.

Wy zijn met ons vloot dan,
Na Engelant gevaren
Om met den Engelsman,
Te samen daer te paren,
So sou men sonderlingen,
Malkander doen bystant,
En sien onder te brengen,

Den Francen dwingelant.

Den thienden July dan,
Zijn de Francen gekomen,
Met haer vloot op ons an,
maer dede niet eens schromen,
Ons helden al te gare,
Die vochten daer so koen,
En meenden oock voorware,
Dat d'Engelsman sou doen.

Maer laes die lieten daer,
d'Hollanders alleen vechten,
Op drie vier schepen naer,
Van Engelse oprechte,
Die bleven haer getrouwe,
En settent alles by,
d'Ander 't is een grouwe,
Lieten haer al in ly.

De France vochten daer,
Met in de tachtig schepen
En wy saten benepen,
Met noch geen dertig zeylen,
Die 't saem vochten verwoet,
Dat 'er liep ongefeyle,
Van scheeps boort af het bloet.

Brakel dien vromen helt,
Sagh men nu so verlaten,
O mannen laet ons weeren,
Wy zijn verraden hier,
God hoop ik sal het keeren,
't Zy op wat voor manier.

Daerop so kreeg die Held,
Aen sijn been een quetsure
't Sal der noch anders suere,
Set mijn op een stoel bloote,
Want ick niet van u blijf,
Maer wiert doen laes doorschoten,
Met een kogel door 't lijf.

De fury was so groot,
Van al sijn maets verheven,
Dat zy haer liever doodt,
Wou vechten als opgeven,
Neen riepen de Matroosen,
Wy vechtender op an,
Al sou men 't bloet uythoosen
Van onse Schepen dan.

Jan Dick mee Vies Admirael,
Van 't Noort quartier verheven,
Dien held met 't blancke stael,
Swaeyde tot 't eynd sijns levens,
Die riep voor 't lest te gaer,
Mannen weert u vyandt,
'k Voel my de dood komt naer,
Vecht doch voor 't Vaderlant.

Den Capiteyn Northey,
Deed oock van desgelijke,
Maer in haer goet beleyt,
Quamen de kogels strijken,
En velden so ter neer,
Die helden daer gewis,
Maer kan men doch keeren,
Daer men verlaten is.

O ja verlaten is,
Had d'Engelsman gevochten,
Men had victorie wis,
Maer nu is om een lochten,
Verscheyde brave schepen,
En volck van alle kant,
Het zijn al zware neepen,
So te water als te Lant.

Het waer noch droever noodt,
Hadden wy oock verschroken,
Den Frans had heel ons vloot,

[p. 37]

 

Genomen of verbroken,

 

O Hollands Bataviere,

 

Zee-helden metter daet,

 

U lof die sal men ciere,

 

So lang de wereldt staet.

 

 

 

Staeckt uwe droefheyt dan,

 

Arme Weduw en Wesen,

 

Js van u bloed of Man,

 

Jn dit gevecht gebleven

 

Denckt dat s' als Helden trouwe,

 

Gestorven zijn voor 't lant,

 

God sal u onderhouwe,

 

Stelt alles in sijn hant.

 

 

 

Voor al de trouwigheyt,

 

Dat u mans lieten 't leven

 

So heeft haer Majesteyt,

 

De Koningin gegeven,

 

duysent Guinees aen Weeuwen,

 

En Wees te deelen fijn,

 

Om dat uw' mans gepresen,

 

Dees slag gebleven zijn.