Het nieuw vermakelyke dans-school

De avondzon.

1.
Ik zie uw glorieryke straelen,
ô Zon! o Zon! in 't westen nederdaelen,
Gy hebt al reeds uw loop verrigt,
En door uw al verkwikkend [l]licht:
En Mensch, en mensch en dier verpligt,
't Gevogelt schoon van Veder,
En lieffelyk van geluid!
ô Zon! ô Zon! men wagt u morgen weder,
Het geurig Roosje sluit haer blaên!
En schynt ook meê ter rust te gaen,
Tot gy, tot gy haer weer ontsluit.
2.

Wy zien nu de Avondstond genaeken,

ô Zon! ô Zon! dies hout vry op met blaeken,
Een lustig wintje blaest in 't Rond,
De Daeuw verfrist, verkwikt de Grond,
Dus roem, dus roem, ik d'Avondstond,
Wat zoete lust legt al verborgen,
In 't Duister van de Nacht,
Dan werden alle zorgen,
ô Zon! ô Zon! terzy gestelt tot morgen,
Geen dag geen helder Zonneschyn,
Kan my zoo waerd als d'Avond zyn,
Wyl ik, Wyl ik dan myn lief verwagt.