Het nieuw vermakelyke dans-school
(na 1778)–Anoniem Het nieuw vermakelyke dans-school–
AuteursrechtvrijStem: Met een Pluimken op.
Weduwvrouwtjes al te mael,
Steld uw droefheid aen een kant,
Ik zal u wat gaan verhaalen,
Geschied in het Luikerland,
Van een Weduwvrouw eilas,
Die haer Man verstorven was,
Zeeven weken en drie dagen,
Hoort eens hoe dat daar kwam vraagen,
Een Schoenmaker na Logys,
Die kwam ryzen van Parys.
Deeze Vrouw uit Caritate,
Was den Armen goedertier,
Zy zy Vrind komt van der Straate,
Zit in Huis wat by het vier!
Hy sprak haar met goe woorden toe,
Vrouwken Lief ik ben zoo moe;
Zy vraagden hem met goe reden,
Vriend van waar komt gy getreden?
Van Parys sprak dezen Knegt,
Daar het gaat nu alles slegt.
Komt gy van 't Paradys getreeden,
Vriend gy zyt my wellekom;
Myn Man is Overleeden,
Maar en komt niet eens weerom,
En den Pastoor maakt my wys,
Dat hy is in 't Paradys;
Zyt gy nu van daar gekoomen,
Hebt gy hem daar niet vernomen?
Het was een zoo goede Man,
Die wel Klompen maaken kan.
Ja ik kan hem wel ter deegen,
Sprak dees fyn gesleepen Knegt,
Hy heeft op myn Logys geleegen,
Och het gaat met hem zoo slegt!
| |
[pagina 52]
| |
Hy is wel in 't Hemelsperk;
Maar hy loopt daer zonder Werk:
Want dit zyn de meeste plaegen,
Niemand mag daer Klompen draegen,
Dus zoo loopt hy zonder Schoen,
En zonder Kleeren aan te doen.
Lieven Heer myn Leeden beeven,
Sprak die Vrouw geheel belaan,
Hy kond' hier zoo weeldrig leeven,
Moest hy daerom van my gaen;
Is 't waar! was hy zo naakt gesteld,
Zonder Kleer of zonder Geld,
Ey zwygt dog van meer te spreeken,
Sprak de knegt, myn Hert moet breken
Want hy is gelyk een Dood,
Door de Arremoede groot.
Vriend keert gy haest weder-omme,
'k Zal terstond maeken gereed,
Twintig Guldens Geld in zomme,
En daar by zyn beste kleed,
'k Zal het steeken in een Zak,
Gy kunt dragen met gemak,
Ik zal 't doen al zonder falen,
Maar dat moet gy myn betaalen:
Zy zey, 'k weiger u geen geld,
Ziet dat gy 't maar wel bestelt.
Zy maekte de accordatie,
En zy gaf een Patakon,
Doen sprak deeze Vrouw eilatie,
Dats 's nog geld dat myn man won:
Heeft dat Pak hem opgeleid,
En hem zoo Adieu gezeid,
Doen ging zy by haar geburen,
Vertellen haar Avontuuren,
Wat dat zy van haare schat,
Aen haer Man gezonden had.
Wel wie drommel zou op Aerde,
Sprak een man gy zy dit kwyt,
Ten zy dat 'er een te Paarde,
Met 'er haest zoo agter ryd,
Hy sprong op zyn Paard aldaer,
En hy reed hem agter naer,
Maar den knegt keek dikwyls omme,
| |
[pagina 53]
| |
En doen hy dat Paerd zag komme,
Stak het Pak daer in een Gracht,
En hy wenschte hem goeden dag.
Vriend heb gy niet een vernomen,
Met een groote Zak belaên,
Ja sprak hy, 'k heb hem zien komen,
Want hy is in 't Bosch gegaen
Hy zey, ey houd myn Paerd dog wat,
'k Zal hem loopen agter 't gat,
Dat was 't dat de knegt begeerde,
Hy sprong haastelyk te Peerde,
Met het Paert zoo reed hy voort,
Dat van hem nooit is gehoord.
Doen hy 't Bosch wel had doorkeeken,
Is hy wederom gekeert,
Maar de man stont zonder spreeken,
Als hy hem vond zonder Peerd,
Dus bedagt hy t'zyner baat,
Eenen slimmen goeden raed,
Hy ging aen de Vrouw verkonden
Och ik heb den Bood', gevonden,
Ja, gy hebt immers gelyk,
Dat hy kwam van 't Hemelryk.
Ach! hy schiede Schier van 't leeven,
Zomtyds viel hy op zyn knien,
Ik heb hem myn Paerd gegeven,
Om dat hy nog zoude zien:
Want hy was zeer zwaar gelaen,
Dat hy niet en konde gaen,
Och Gebuur! ik zal 't uw loonen!
Dat gy uw goed hert ging toonen,
'k Wil betaelen straks uw Paerd,
Zegt my maer wat is het waerd.
Zy betaelde hem 't Paerd mits dezen,
En zy sprak geheel verblyd,
Nu en hoef ik niet te vreezen,
Want hy zal in korten tyd,
In het Paradys dan zyn,
Want myn Man is uit de pyn,
Dus waeren zy alle dry,
Even vrolyk ende bly,
't Vrouwken was gerust gesteld,
Wie lagt niet, daar men dit verteld.
|
|