Nieu lied-boeck ghenaemt den nieuwen en vrolijcken Amstelredamschen doele-vreught

[p. 20]

[Galathea staect u snelle vlucht]

Op de stemme: Balettie d'Alckmaer.

GAlatea staect u snelle vlucht, en stut u teere voetjes
Verlaet so schielijck niet dit lommer groene velt,
En de soete stroom van de vloedt daer soo veel jonghe groetjens
Aen weder-zijden op den Oever zijn ghestelt,
Daer het veuch ghediert,
Door de blaedtjes zwiert
En soo vrolijck tiert en tiereliert.

Kan 'tghezicht van dese Beemde fris u hertje niet vermaken?

Soo vers bewast met dau als Tytus blonde hooft,
Door sijn glans maect dat de velden gants met gout-draet en scharlaken,
Bestickt de Hemels pracht en gulde schijn bedooft
Door dees lieve lucht
Tweemael soet gherucht
Van't gheboomt veel rijp en eele vrucht.

Vluchtige Nimph so hoort te minst mijn u Herder noch eens klaghen,

Hoe dat mijn felle vier, van uwe minne brant,
Ick en kan het droevigh scheyen van u schoonheydt niet verdraghen
En sterft soo ghy mijn uyt uwe ooghen bant,
Soud' ghy dan soo straf
Senden in een graf,
Die u reen of oorsaeck noyt en gaf.

Want van de uer u blinckend' ghezicht en min lockende stralen,

Met heete blixems kracht mijn eerst verschenen waert
Op die stond voelde mijn hert de wond, en quam ootmoedigh dalen,
Eerbiedigh tot beneen voor u voeten op der aert,
En met Ziel en zin
Eert u als Goddin,
Door op-rechte liefd' en trouwe min.

Galatea denckt doch in u zin of ghy wel yet soo aerdigh,

Soo lieffelijck en soet in al het leven vint,
Als bemint te zijn van so een vriendt die u acht so veel waerdigh
En allet s'werelds goed by u niet meer als wint,
Ey beraedt u niet, maer blijft staen en ziet,
Wie u dienst sijn leven langh aen-biet.

FINIS.