Nieuwe Testament (Zuidnederlandse vertaling)

XXIV

Maer na v dage ginc neder Ananias, de prince vanden papen, met enegen ouders ende Tertillo enen taelman. Die gingen voer den rechtere jegen Pauwelse. Ende doe Pauwels gehaelt was, so begonstene Tertullus te wroegene, seggende:

Om dat wi in velen peys doen [of leven] bi di ende om dat vele dinge gebetert werden bi dijnre vorsienecheit, alte goede Felix, so ontfaen wijt altoes ende over al gerne ende met allen danke, maer om dat ic di niet lange houden en wille, so biddic di dattu ons cortelec hoers om dine goedertierenheit. Wi hebben desen mensce vonden overdadech ende twist verweckende al den

[fol. 223r]

Joden al de werelt dore ende meernere dies gescils eenre secten van den Nazarenen, ende hi heeft hem oec gepijnt den tempel te besmettene, ende wi haddenne gevaen ende wi woudenne doemen na onse wet, maer de tribuun Lysias quam op ons met groter macht ende verloestenne uut onsen handen, ende hi beval sine wroegers te di te comene, van den welken du selve moges bekinnen van al desen daer wine af wroegen, op dattuut ondersoeken wils. Ende de Joden gingen toe, seggende dat hen dese dinge aldus hadden.

Maer Pauwels antwerde, doe hem de rechtere wincte te seggene:

Wetende dattu des volcs rechtere geweest heefs van vele jaren, so salic met goeden moede genoech doen over mi. Want du moges bekinnen dat niet meer en sijn dan XII dage, dat ic op quam om te beedene in Iherusalem, ende noch si en vonden mi niet in den tempel met yemene disputerende ocht geloep makende in den volke, noch in den synagogen, noch in der stat, noch si en mogen di niet geproeven daer si mi af wroegen. Maer ic belye di dat ic na der secten, die si ongeloevech seggen, diene Gode den vader, geloevende alle de welke in de wet ende in den propheten gescreven sijn, hope hebbende in Gode, dien si selve verbeiden ende

[fol. 223v]

de toecomende opverstennesse der gerechtere ende der ongerechtere. In desen studere ic selve altoes te hebbene een consiencie sonder letsel te Gode ende ten menscen. Maer na vele jare so quamic almoesene te doene in mijn volc ende offerande ende belofte, in welken si mi vonden gesuvert in den tempel, niet met scaren ocht met gerochte. Maer enege Joden uut Asyen, dien hier nu behoerde te sine voer di ende mi wroegen, waert dat si yet jegen mi hadden, ochte dese seggent selve ocht si yet quaets in mi vonden hebben, nu alsic sta in de consilie sonder allene van deser stemmen, dat ic riep onder hen staende, dat ic heden van u werde verordeelt vander dooder verrisenesse.

Maer Felix deedse wech gaen, seker wetende van desen wege, seggende: Als Lisias de tribuun hier nedercomen sal, so salic u hoeren. Ende hi beval een hondert here hem te huedene, ende raste te hebbene, noch niemene vanden sinen te verbiedene hem te dienene.

Maer na enege dage quam Felix met Drusilla sinen wive, die Jodinne was, ende hi riep Pauwelse ende hoerde van

[fol. 224r]

hem tgeloeve, dwelke es in Christum Ihesum. Maer hi disputeerde van gerechtecheiden ende van suverheiden ende vanden toecomenden ordeele, ende Felix wert bevende ende hi antwerde: Dats nu blijf, gaet, maer ic sal di te gadere doen halen ten behorleken tide, hopende want hem van Pauwelse gelt gegeven soude werden, ende omme dat dede hi hem dicwile halen ende sprac met hem. Maer als de II jaer volvult waren, so nam Felix Poncius Festusse tenen na volgere, maer willende gracie verleennen den Joden, so liet hi Pauwelse gebonden of gevaen.