Nieuw-Jaar-Lieden. Deel 1
(1618)–Anoniem Nieuw-jaar-lieden–
Auteursrechtvrijop de voys: Ick seg adieu,. wy twee die moeten scheyden.1. TOud' Iaer vergaet,
Nuwe wy weer ontfanghen,
Nae dese daed
Wy jarelijcks verlanghen:
Maer 'twaernemen van desen dach
Ick noyt in yemant recht en sach,
Vermits tghewach//van kennis, ach!
Ons hert' niet komt bevanghen.
| |
[Folio C5v]
| |
2. Waer schort het an,
Dat wy het oud' beminnen?
En niemant dan
Hemselven wil verwinnen?
'tSchort niet aen macht van onse Godt.
O neen! maer 'tschepsel met hem spot,
Dat wy nu tot//'s Hemels ghenot,
Niet keeren onse sinnen.
3. Laetdunckenheydt
Is d'oorsaeck van't verand'ren:
Dees Kancker scheyt
God en mensch van malkand'ren:
Ia sy toont sulcken heyl'ghen schijn,
Al wouse de deughd' selve zijn,
En doet seer fijn//al sonder pijn
De mensch in't duyster wand'ren.
4. Selfs Liefde grof
Die komt ons staegh bekoren.
En Eyghen Lof,
Die tuytet ons in d'ooren.
De Giericheyt nu Spaersaem heet.
De Hoverdy, sinlijck ghekleedt:
En het secreet//van elck zijn weet
Is waerdich om te hooren.
| |
[Folio C6r]
| |
5. De Eyghen baat
Die schijnt ons te verrijcken.
Qua wicht en maat
Die heeten goe practijcken.
Ontreeckenen van menich pont,
Is maer een seer subtyle vont.
Elcks tong en mont//zijn naesten wont,
Al sonder ommekijcken.
6. Noch duysent meer
Van dierghelijcke dinghen,
Houden ons weer,
Dat wy noyt Deughd ontfinghen.
Dus blijft den aerdschen mensch verblent,
Deur't ingheven van het Serpent,
Soo dat ellent//den mensch verblent,
Wanhopich doet ombringhen.
7. Ach! Princen sucht
Over uw leven sondich:
De Godes-vrucht
Die sal u toonen grondich,
Dat sulcken leven baert de doodt:
Maer Yver goedt tot Deughde noot,
Die kleyn en groot//in Abrahams schoot,
Gods goetheyt maket kondich.
C. Biestkens. VVie weet wanneer. |
|