Het nieuwe vermeerderde groote harpje
(1703)–Anoniem Nieuwe groote harpje, Het–
AuteursrechtvrijStem: O Kersnacht! schoonder.
WAt heeft een vrome ziel te lijden?
Hoe moet het eelste hert dik strijden,
En klagen over sijn geslacht?
Heeft God den mensch met staet gezegent,
Sijn vee en haev' met gunst beregent,
Sijn Kinders volgen slemp en pracht.
Dat sag de vrome Job voor oogen,
Die God vreesde na sijn vermogen,
| |
[pagina 90]
| |
 | |
[pagina 91]
| |
Die slecht en recht was van gemoed;
Rechtvaerdig, en van 't quaed afgrijsen,
Waerom hem ieder een moest prijsen,
Doch seer verrijkt van vee en goed.
Hy had wel seven duysent Schapen,
Veel huysgesins en dienstb're knapen,
Drie duysent kemels, en noch 't Vee,
Van Ossen en van Ezelinnen:
Hoe kost men meerder zegen winnen,
Omschaduwt met de soete vree.
Sijn Kinders daeglijks in banketten,
Op haer vermaek en wellust letten;
Maer Job onstak een offer-vier:
En dacht, sy mochten sich verlopen,
By God daer is genade open
Voor al dit weelderig getier.
| |
[pagina 92]
| |
De Satan, met Gods volk getreden
Voor God: die vraegd' hem na reden,
Of hy niet had op Job gelet?
Hy is de beste van den lande,
En vreest my met hert en verstande,
Is ook een yv'raer van mijn Wet.
O! sprak de Satan, dat 's geen wonder,
Gy zegent hem dus in 't besonder,
Met overvloet en groote macht:
Maer tast hem aen, hy sal u vloeken:
d Arabers vielen uyt haer hoeken,
En hebben Jobs volk omgebracht.
d'En bood' op d'ander quam geronne,
En sprak, wat isser quaet gesponne?
De blixem schaterd' uyt de lucht,
En heeft u herders en u schapen
| |
[pagina 93]
| |
Tot stof vergruyst, en ik, ô wapen!
Kom hier alleen, en ben 't ontvlucht.
Terwijl noch dees den ramp vertelde,
Quam d'ander, en sprak, uyt den velde
Sijn al u Kemels weg gevoert:
Uw knechten, door Chaldeen, geslagen,
Ik kom alleen de bootschap dragen;
Noch bleef dees man als onberoert.
Straks volgd' een ander Boo daer neven,
En sprak, u kinders zijn gebleven,
Terwijl sy waren in 't Banket:
Door storm en vlam zijn sy bedorven,
En seer ellendelijk gestorven,
Ik kom te post: hier wel op let.
Doe scheurde Job sijn hooft en kleeden,
En viel ter aerden met gebeden,
| |
[pagina 94]
| |
En sprak: naekt quam ik eerst in 't licht,
Mijn moeder bracht my naekt in 't leven,
Naekt word ik 't aerdrijk weer gegeven:
Ik sta voor 's Heeren aengesicht.
Is niet mijn haev' van God gekomen?
Wie anders heeft die weer genomen?
De Naem des Heeren zy gelooft.
In allen heef Job niet gesondigt.
O! wel hem die Gods lof verkondigt,
't Zy wat hem God send over 't hooft.
|
|