Het nieuwe groote harpje
(ca. 1690)–Anoniem Nieuwe groote harpje, Het–
AuteursrechtvrijStemme: Psalm 118. Danket den Heer.Geluckigh wie dat op sijn wegen,
Verkrijght soo goeden wandels-man,
| |
[pagina 130]
| |
Waer mee men nimmer is verlegen,
En die de waerheyt leeren kan:
Gelijck sy die na Emaus gingen,
Van Christo spraeken, en sijn wet,
En ander Goddelijcke dingen,
Daer hy hem tusschen beyden set
Wat spreeckt ghy doch al wonderheden?
Sy seyden, zy dy Vreemdelingh,
En weet niet wat geschiet is heden
Van Iesu? 't Is soo vreemden dinck,
Die krachtigh was in woord' en wercken,
Voor Godt en voor een yder Mensch,
Hoe d'Overpriesters en haer stercken,
Hem dooden na haer wil en wensch.
Wy hoopten dat hy was die geene,
Die Israël verlossen sou:
| |
[pagina 131]
| |
Den derden dag is nu verscheenen,
En wy zijn nu in angst en rou:
De vrouwen in dees morgen stonde,
Sijn reed' al aen het Graf geweest,
Die seyden datse hem niet vonden,
Maer wel 't gesight der Eng'len Geest.
Dees seyd' haer dat noch Christus liefde
Laeten wy sien der vrouwen woort,
Is waerheyt, die ons 't herte beefde,
Dus wand'len wy in droefheyt voort.
Doen sprack hun Christus dese reden:
O traegh van herten en verstant,
Dat ghy de Schrift niet kond ontleden,
U overbracht van handt tot handt.
Moest Christus dit te voor niet lijden,
Eer hy quam tot sijn heerlijckheyt.
| |
[pagina 132]
| |
Hy kost u doch niet eer verblijden,
Voor hy was in sijn nedrigheyt.
Doe vingh hy aen de Prophecijen,
Van Moses af, te leggen uyt:
En stampt haer in, dat al sijn lij'en,
Was in hun Schriften klaer beduyt.
Wy quamen nu het Vleck te nad'ren,
Maer hy geliet sigh of te gaen:
Sy baden laet ons hier vergad'ren,
De nacht die naeckt wilt met ons gaen.
Als hy was ten disch geseten,
Nam hy het Broot, en danckte Godt,
En brack het, en gaf hun te eeten,
Doe schoten d'oogen uyt het slot.
Sy kenden hem in al sijn wesen,
| |
[pagina 133]
| |
`Maer hy ontquam uyt haer gesight:
Sy spraken o Godt! zy gepresen,
Hoe brand' ons hert, gelijck een Licht:
Wanneer hy ons op wegh de Schriften,
Van zijn opstandingh ons ontsloot,
En wist die alle soo te schiften,
Dat wy 't verstonden klaer en bloot.
Laet Christus doch op al uw wegen,
En wandel u geselschap zijn,
Dan suldy deught en Godts vreucht plegen,
En ondeught schouwen als fenijn:
Wie met de Vrome steets verkeeren,
Die worden oock daer door gesticht:
Der vroomen mont sal wijsheyt leeren,
En geven zaligh onderricht.
|
|