Het nieuwe groote harpje

Samen-spraeck tusschen Ouderdom en Ieugt.

Voys: Nu leef ick in 't verdriet, &c.

O Boose domme jeught,
Hoe zijt gy dus verblint?
Dat gy in 't quaet verheugt,
En 't goede niet en bemint;
Het sal u wesen leet,
Als gy voor 't Oordeel staet,
En dan, en dan, en dan,
Sal het wesen te laet.

Segt Ouderdom waer deur

Is 't dat gy my versmaet?

[p. 88]

 

Ghy brenght my in 't gezeur

 

En seght van my veel quaet,

 

Laet my doch hooren eens

 

De oorsacke waerom,

 

Dat ick, dat ick, dat ick,

 

Boos ben en daer toe dom.

 

In dertelheydt seer boos

 

Leeft ghy ongemontert,

 

In hoovaerdy Godloos,

 

En soo veel haet hanteert.

 

't Schijnt dat ghy niet en denckt

 

Op Christus noch sijn Leer,

 

Meent gy meent gy meent gy,

 

Te sterven nimmermeer.

 

Neen ick dat niet en meen

 

Waer ick soo oudt als ghy,

 

Ick sou my dan bereen,

 

Al tot het sterven vry:

 

Nu ben ick jonck en sterck,

 

Ik denk om sterven niet,

 

Daerom, daerom, daerom;

 

Maeck ik noch geen verdriet.

 

Beroemt u niet soo seer,

 

Verlaet op u jonckheyt:

 

Want als 't belieft den Heer,

 

Hy ons haest neder leydt:

 

Gelijk een bloem op 't velt,

 

Die heden staet soo moy,

 

En die en die, en die:

 

's Morgens vergaet tot hoy.

 

't Is waer dat ghy vertelt,

 

Ons leven is gewis,

 

Gelijck een bloem op 't veldt,

 

Die haest vergangen is:

 

Maer soude ik altoos,

 

Hier om dencken soo veel,

 

Mijn jeugt mijn jeugt mijn jeugt

 

Soude verdwijnen heel.

 

Ghy zijt verblint eenpaer

[p. 89]

 

Door achterdencken kleen

 

't Sal u leer zijn voorwaer

 

Wilt gy van quaet niet scheen

 

Want Godt die sal ons doen

 

In die eeuwige pijn,

 

Alwaer dat is en sal

 

Knerssingh der tanden zijn.

 

Nu wil ick my voortaen

 

Tot Godt bereyden wel,

 

Om niet te moeten gaen,

 

In d'Helsche pijne fel:

 

Ik worde seer bedroeft

 

Als ik dat overpeys:
Adieu adieu adieu

 

Tot op een ander Reys.