De Nieuwe Domburgsche speel-wagen
(1767)–Anoniem Nieuwe Domburgsche speel-wagen, De–
Auteursrechtvrijvermeerdert met de Nieuwe Vlissingsche tyd-korter of Verbeterde snaakje
Stem: Daer was een Magetje vol benouwen.
Verwonderlyk zyn 's Heeren werken!
Die hy doet zien op Zee of Land:
| |
[pagina 19]
| |
Uoor ieder wyze op te merken,
Als groote kragten van zyn hand:
Men stevent af met groot verblyden,
Naer Iavaes vaderlandsche kust,
En raekt door onluk in veel lyden,
Dat menig Weeuw en Wees ontrust.
Ik heb het uit de Crand vernomen,
Den zestiende van dese Maent;
Het is my droevig voorgekomen!
Aen myn verstand waer om men traent,
En houd zyn ogen na den Hemel,
Met veele neergeslagentheid:
Gods wond'ren zyn veel op 't gewemel,
Die hy uitwerkt op wyz' en tyd.
Een Blixem vlam die veel kan knelle,
Deed Pylswaert vliegen in de brand,
Ueel honderd zielen en geselle;
Zyn door die droeve vlam van kant,
Het kruyd daer elk zig voor moet wagte:
Bragt Schipper Eggers in den nood,
Zyn Stuurman trof de blixem kragte,
En zy zyn alle beide dood.
Uan honderd drie-en-tagtig zielen;
Zyn door de vlam helaes verteert!
Het groot Gevaer met Mast en Kielen;
Zyn al in gruys en asch verkeerd,
Den Ingeneur is nog in 't leven,
Onderstuurman en Assistent,
Schieman en Schiemans-maet daer neven,
Het leven hielden vol elend.
Aenmerklyk is Gods werk verheven,
Wyl de Ingeneur nog is geret!
En op een Tafel voortgdreven,
En aen het vaste Land geset,
'k hoop hy den Hemel daer voor danke,
| |
[pagina 20]
| |
Die hem genadig heeft behoed,
Dat hy geret door Hout en Planken,
Altoos des Heeren wille doet.
Constapel, Quartiermeester beide,
Twee Botteliers, een Boteliers maet:
En Bootsmans-maet zyn buiten lyden,
Gebleven in gesonden staet;
En tweemael zeventien en even
Matrozen buiten dit geval,
En een Soldaet zyn nog in 't leven
Bewaerd, en legt aen Iavaes Wal.
De schade die de Maetschappyen,
Daer door geleden heeft is groot,
Maer Weeuw en Wesen zijn in 't lyen,
En van haer onderstand ontbloot!
Wie weet hoe dat het zit te klagen,
En vol van kommer en verdriet!
Gedugt is 's Heeren wel behagen,
Als ieder op zyn Werken ziet.
Uit zulke droeve ongevallen,
Soo moest den Zeeman leren gaen:
Dat Godt vertoornt op ons allen,
Ons kan met Brand of Blixem slaen,
Het Schip Pylswaerd dat doet ons denken,
Aen Gods gevreesde Oppermagt;
Die haestig kan ons leven zwenken,
En 't onderbrengen door zyn magt.
Obdam een Admirael voor desen,
In 't weren van des Uyands magt,
Had ook 't ongeluk zoo wy lesen:
Dat hy door 't kruid wierd omgebragt,
Zyn Schip is in de Lugt gesprongen,
Het Kruid dat is een groote plaeg,
Dien Held verging met oud en jongen;
En rust met een in 's Gravenhaeg.
| |
[pagina 21]
| |
Heeft God niet menschen in zyn hande,
De Blixem, Donder en onweer!
Wanneer hy wil kan 't al verbranden,
Niemand weerstaet den Opperheer:
Hy speeld op Aerd de Straf toneelen,
En kan het smelten in een gloed,
En doen vergaen vier Wereld-delen,
Om 's Menschen bosen euvelmoet.
Leerd menschen die de Zee bebouwen,
Dat Godt de Stuurman is en 't Roer,
Hy kan in druk u zaem behouwen!
En als u nood eens wedervoer:
Soo denkt aen zyn Almogendheden!
Hebt zyn Alwetenheid in 't oog,
En als u nood eens wedervoer:
Regeert op 't Aerdsche rond beneden,
Soo wel als aen den Hemel-boog.
Al die de groote Zee bevaren,
En Kielen stieren van Neyphtuyn,
Wil hy zaem doen behouden varen;
En sterken hunne Levens-kruyn,
Op dat zy na lang zwerven komen,
En wond'ren gezien op Zee;
Eens Ankeren na Wind en Stromen,
In 't Uaderland op goede ree.
Zoo hoog als mind're Officieren,
Die op de houte kielen vaert,
Elk tragt zyn Ampten zoo te stieren,
Dat hy kloekmoedig en bedaerd;
Het Scheeps-werk mag met lust verrigten,
En houden Godt gestaeg in 'toog,
Beware u voor Blixem schigten,
En geve u 't goede van om hoog.
|
|