De Nieuwe Domburgsche speel-wagen
(1767)–Anoniem Nieuwe Domburgsche speel-wagen, De–
Auteursrechtvrijvermeerdert met de Nieuwe Vlissingsche tyd-korter of Verbeterde snaakje
[pagina 13]
| |
Op een aangename Vooys.Dat arme Haesje in 't groene woud,
Dat word verjaegt al door het gestoud,
Voor alle de Lieden,
Zoo moet hy vlieden,
Wel is hy niet een onnosel dier,
Ter wereld en vind hy tog geen plysier.
Hy eter tog niet als een Grasje groen:
Wat kan hy dan minder schade doen,
Als de groene bladen,
Om hem wat te versaden,
En drinkt eens op zyn plysier,
Schoon Water uit een klaer Rivier.
De digte Haeg en 't groene Wilt,
Dat is zyn toevlugt en zyn schild,
Daer gaet hy met lusten,
Neder legge ruste,
Hy maekt zyn Beddetje klein aldaer,
Onder de blaeuwe Hemel klaer.
De Iagers die zoeken hem zo te vaen;
Veel Honden jagen hem agter aen,
In Bosse en in hoeken,
Zy op hem zoeken,
Zy bennen op hem zoo zeer verwoet,
En dorste na zyn onnosel bloed.
Dan loopt hy op den Berg zeer snel,
Hy wagt hem voor de Honden fel,
Maer in 't nederdalen,
Zy hem agterhalen,
Zy vange hem met zo'n groot geweld,
Denkt eens hoe dat beesje dan is ontsteld.
| |
[pagina 14]
| |
Wel als de honde hem hebben gevaen,
Dan zegge zy wiens honden hebbe het gedaen,
Den eene zegt de zyne,
Den andere zegt de myne,
Maer wie het gedaen heeft ofte niet,
Dat arm Haesje is in 't verdriet.
Zy loere op hem zoo zeer,
Zy scheuren en zy breken zyn lede teer,
Zy brommen en zy morren:
Zy gromme en zy knorre;
Zy waren op hem zo zeer verstoort,
En door de honde wier hy vermoord.
De Valkenier is mee in het Veld,
Hy is 'er ook een jagers Held,
Hy is daer met zyn Valk,
Die Politike schalk.
Het Land doorkruissen heen en weer,
Het arme Haesje heeft geen schuilplaets meer.
Den valk ziet men in het Land,
En hy verspiet hem aen alle kand,
Ken hy hem vast krygen,
Hy zal het niet laten blyve?
Het is voor hem een groote eer,
Voor Koning, Prins of Vorst of Heer.
Den Havik al met zyn snelle schigt,
Den valk al met zyn scherp gesigt,
Gaet hy hem daer voor mieden,
Zy gaen het tog verspieden,
Zy vangen hem met een stout bedryf!
Met bekken en klaeuwe al in zyn Lyf.
Den eenen klau in 't lyf den anderen in 't Zand,
Zo staet hy genagelt aen alle kant,
Met klagen ende kermen,
Dan schreeuwt hy og ermen,
| |
[pagina 15]
| |
Wraek, ik ben een onnosel dier,
Ter wereld envind ik tog geen plysier.
Hy pryst de Iagers van de jagt,
Die komen by dagen maer niet by nagt,
Gelyk veel goede lieden,
Die hem zo verspieden,
Met gaern, strikke en nette groot,
Onnosel brengen zy my ter dood.
Ik arreme Haesje ik schep weer moet,
Om dat ik word gegeten van het edele bloet,
Met hare bankette,
Zy myn op zette,
En drinken eens een glaesje wyn,
Wat kan 'er dan nobelder diertje zyn.
Hy is een diertje dat zo wel smaekt,
Tot Menschen behoeven is hy gemaekt,
In de pastyen,
Sy hem doen bereijen,
Of een zoucie van zoo menigerley,
Sulker of andere specery.
Nog menige Madam of edele Iuffrouw,
Die drage myn velletje ook voor de kou,
Om handen en om arme,
Om alles te verwarme,
Wat draegt ter menige moije hoet,
Al van der myn haertje zagt en goed.
Oorlof gy Iagers van het groene wout,
Wel als gy hebt gegeten van myn hase bout,
Sa lustig wilt eens drinke,
En wilt dan om hem denke,
Ter eeren van dat Haesje jent,
Hier hoor je nou zyn Testament.
Hy pleeg te lopen in 't groene veld,
Zyn hertje dat was altyd ontsteld,
| |
[pagina 16]
| |
Daer stond hy te klage,
Al in de groene hagen,
En dat al by een watervliet,
En hier besluit hy zyn verdriet.
ô Sentum, zentum,
Akker elementum,
Keertum en wentum,
Akketentum,
En brentum,
Dat ik van middag vrentem.
|
|