Nieuw liedeboek, tot vermaak van 't algemeen

[p. 91]

Het goede huwelyk.

Wyze: Zullen dan myn Leevensdaagen?

Arm en nedrig is myn wooning;

Maar een eensgezinde vreê,

Woont aldaar op elke voetstap;

Deelt ons 't zoetst genoegen meê.

Laat de Liefde by ons woonen,

Die ons zagte roozen bied;

Dan zal ik myn lot steeds zeeg'nen,

En benyd de Vorsten niet.

Wen myn Gade my op 't herte,

Teder als een Engel rust

En al zingende of al schertsend,

Word in zagten slaap gekust:

Wen het zilver beekje dommelt;

Ruischend langs myn wooning vliet,

By het maanlicht, - Groote Schepper!

ô! Hoe dank ik u dan niet.

[p. 92]

 

By het eerste Zonnestraaltje,

 

Wekt een haartlyk kuschje my:

 

Myne Gade, by 't ontbyten,

 

Is een Engel aan myn zy.

 

Straks tygt nyverheid aan 't zingen.

 

't Vrolyk Kroost danst hand aan hand,

 

't Spinnewiel schept nieuwen rykdom,

 

Van het vlasch door my geplant.

 

 

 

ô! Wie schetst dat zoet, die vreugde,

 

Waarmeê zy ons dan verzelt! -

 

ô! Hoe zalig is de Sterfling,

 

Die zig om geen rykdom kwelt?

 

Arm en needrig is myn wooning;

 

Doch 't verblyf der zuiverheid.

 

God verhoort daar onze wenschen;

 

Schenkt ons vergenoegdzaamheid.