|
| |
| |
| |
| |
De werkmeid.
Wyze: Lysjen sliep in 't bosch, enz.
'k Moet zo waar al weêr van booven,
't Is Kaatjen hier en Kaatjen daar,
Dan moet 'er vuur zyn in de stooven,
En dan is 't: maak eens koffy klaar;
Straks komt myn Heer, dan moet men eeten,
De tafel dient gereed te staan,
Hoe zal 't nog gaan! hoe zal 't nog gaan!
't Ligt alles over hoop gesmeeten,
Wat vang ik aan? wat vang ik aan?
Zo kryg ik nooit myn werk gedaan.
'k Moet van daag twee kamers veegen,
En morgen aanstonds aan den trap.
Het loopt myn nu ook alles tegen,
De schel gaat als een Lazarus klap.
Kon ik een poosjen booven blyven,
Ik kwam ten minsten eens wat voord;
'k Ben zo verstoord! 'k ben zo verstoord!
'k Heb hier nog zo veel goed te wryven,
'k Ben zo verstoord, 'k ben zo verstoord,
Kaatjen is altyd 't andere woord.
| |
| |
Maar ik moet dat prutt'len laaten,
Wel foei! dat past geen braave meid.
't Kan immers aan het werk niet baaten,
't Gelykt veel eer onwilligheid.
'k Zal liever weêr met moed beginnen,
Dan valt my de arbeid eens zo ligt:
't Is toch myn pligt, 't is toch myn pligt,
'k Moet 'er myn kost en loon meê winnen,
En 't is myn pligt, en 't is myn pligt,
Dat ik het werk met lust verrigt.
'k Heb ook zeeker niet te klaagen,
Mevrouw is reedlyk, braaf en goed,
Zy gaf my opslag, zonder vraagen,
'k Heb spys en drank in overvloed.
Ze is ook geen vrouw die trots en spytig,
Heur meiden toesnaauwt, of veracht;
Maar zy verwagt, maar zy verwagt,
Dat men dan ook getrouw en vlytig,
Uit al zyn magt, uit al zyn magt,
Steeds met vermaak zyn' pligt betragt.
'k Raak hier vry wat in de kleêren,
Van linnen ben ik wel voorzien,
Nu zou ik nog wel iets begeeren,
Wanneer ik eerst wat langer dien;
Kon 'k eens een mooi chits Jakjen koopen,
Een blaauw zyd' rokjen na den trant;
En dan een kant, een syne kant,
Maar 't zou my nog te kostbaar loopen,
Neen, met verstand, neen, met verstand;
'k Geef al het geld niet uit myn hand.
| |
| |
Wel ik hab my moê gewreeven,
Maar als Mevrouw de stoelen ziet,
Zal ze my wis een prysjen geeven;
En wat toch doet me om glorie niet.
'k Hoor haar zo dikwyls van my praaten.
Myn Kaatjen; zegt ze, ô! dat 's een meid!
Van handigheid, en goed beleid -
'k Durf my op haar gerust verlaaten,
Zy heeft beleid en eerlykheid,
Denk eens hoe dit myn eerzugt vleit!
'k Ben daarom geduurig bezig,
Op dat ik haar genoegen geev'
'k Zorg of zy t'huis is of afweezig,
Dat ik altyd ordent'lyk leev',
Wat zou aan 't waar geluk ontbreeken
Van iemand, die zyn pligten doet,
Is vryheid zoet, en overvloed,
'k Hoor wel zo veel van rykdom spreeken,
Maar 't vry gemoed, 't gerust gemoed,
En 't eerlyk hart is 't beste gold.
|
|
Auteursrechtvrij
