Nieuw liedeboek, tot vermaak van 't algemeen

[p. 8]

Het vergenoegde huisgezin,
op saturdag avond.

Wyze: Toen ik laatstmaal in 't Maisaizoen.

Wat heil! de week is weêr ten end;

Hoe bang scheen heur begin,

Zy spelde ons jammer en elend,

En spaarzaam kost gewin.

En schoon geen overvloed

Ons heden juichen doet,

Wy loven echter d'Opperheer,

Met een oprecht gemoed.

Wy zyn door zyne gunst gespaard,

Beveiligd voor verdriet;

Hy heeft de neevlen opgeklaard,

Onttrok zyn hulp ons niet.

Een vergenoegde geest,

Is een geduurig Feest,

Wy worden, schoon ons rampspoed dreig'

Nooit moedloos of bevreesd.

[p. 9]

 

Te weeten, dat ons gansch bestaan

 

Berust in 's Hoogsten hand,

 

Vuurt daadlyk ons vertrouwen aan,

 

Brengt ons geloof tot stand,

 

Leert: wat de Godheid doet,

 

Is heilig, wys en goed,

 

Maakt ons gedwee es stil,

 

En schenkt haar kragt en moed.

 

 

 

Wy hebben deze week gewis,

 

Weêr onze schuld vermeerd;

 

Maar 't Goddelyk getuigenis,

 

Heeft vrees in vreugd verkeerd.

 

Hy, die zyn leven gaf

 

Voor onzer zonden straf,

 

Verwierf voor ons de zaligheid,

 

Ontnam ons schrik voor 't graf.

 

 

 

Nu leggen wy 't hoofd gerust

 

En gansch blymoedig, neêr.

 

Wy zyn ons van niets kwaads bewust,

 

En zien wy d'uchtend weêr,

 

Dan hoopen wy den tyd,

 

Aan 's Heeren dienst gewyd,

 

Te heiligen, en dat ons hart

 

Ia Gode zy verblyd.

[p. 10]

 

Wy kennen op deez' woelige aard,

 

Waar 't ons zo vaak verveelt,

 

Geen vreugd, daar zo ons hart meê paart,

 

En 't grootst vernoegen teelt,

 

Dan die uit Godsdienst vloeit,

 

Ons van het stof ontboeit,

 

Waar door de reinste hemelmin,

 

In ons meer blaakt, en gloeit.

 

 

 

Wy wenschen nu naar 't morgen uur

 

Wanneer de Bybekolk,

 

Doordrongen van geheiligd vuur,

 

Het saamvergaêrde volk.

 

Zal stichten door zyn reên,

 

En 't pad der zaligheên,

 

Door 's waerelds Heiland zelv' gebaand,

 

Zal leere op te treên.

 

 

 

Dan throonen wy de Algoedheid neêr,

 

Door smeeken en gezang,

 

Verbreiden 's Hoogsten eeuwige eer,

 

Bevordren ons belang,

 

En worden hier gewoon,

 

Aan dien verheven toon,

 

Wiens galm ons eindloos streelen zal,

 

Voor Jezus hoogen throon.