't Nieuw groot Hoorns lied-boekje, bestaande in veel stigtige en vermakelyke bruylofts liedekens

[Over ettelyke jaren]

Over ettelyke jaren,
Doe grampeer was een klein kint,
Waren daar veel kluysenaren
Tot de Wildernis gezint;
Onder alle Godes vrienden,
Die den Heere vierig dienden,
Was ’’er eenen Heremijt,
Die een Kind had mee geleyt.

2 Dit Kind had hy mee genomen

Met hem na de wildernis,
Om het prijkel te ontkomen
Dat ’’er in de wereld is;

[p. 305]

 

En aan ’’t Kind de vrees des Heeren,

 

Van zyn jonkheyt af te leeren:

 

En op dat het Kind altijd

 

God sou dienen in suyverheid.

 

3 Hansje leerde goe manieren,

 

Hansje was geweldig fyn:

 

En hy leerde Hovenieren,

 

Om niet luy nog leeg te zyn:

 

Want de Duyvel uit der hellen,

 

Komt de jonkheid altyd kwellen,

 

Als sy lui en ledig gaat,

 

Doet hy niet dan alle quaat.

 

4 Hansje die en sag geen menschen

 

Anders als den Heremyt,

 

Alle dingen ging na wenschen,

 

En hy diende God met vlyt;

 

Tot die tyd dat zy vernamen,

 

Dat ’’er andere menschen quamen,

 

Daar eens zwieren in den geest,

 

Op een boere Bruylofts-Feest.

 

5 Hansje die noyt sulke dingen,

 

Van zyn leven had gezien,

 

Die sprak met verwonderingen

 

Vader wat zyn dit voor lien,

 

Toen kreeg Vader agterdenken,

[p. 306]

 

Merkte dat het hem mogt krenken,

 

Maar de Man sprak heel bedaan

 

Het zyn Gansjes die daar gaan.

 

6 Wagt u dat zy u niet byten,

 

Dat gy daar niet by en gaat,

 

Anders mogten zy u smyten,

 

Blyft by myn en volgt myn raat:

 

Houd’’ u in myn Kluys verborgen

 

Ik sal vlytig voor u sorgen,

 

Wagt u dat u niemand ziet,

 

Anders naakt u groot verdriet.

 

7 Neen ik vrees niet zey ons Handje,

 

Voor dees Gansjes nog verdriet,

 

Vader koopt myn ook een Gansje!

 

Want zy zyn zo leelijk niet;

 

Zy en sullen my niet byten?

 

Koopt myn een Gans of ik sal kryten,

 

Ag! dagt doen den Heremyt,

 

Nu ben ik den vogel quyt.

 

6 Het was nauw een week geleden,

 

Of ons Hansje raakte los,

 

En hy liep met fiere schreden

 

Na de Stad toe uyt het Bos:

 

Doen ons Hansje daar met hoopen,

 

Sulke Gansjes meer sag loopen,

[p. 307]

 

Was hy naauw een maand uyt ’’t wout,

 

Of ons Hansje was getrouwt.

 

9 Men mag wel de jonge lieden,

 

Raden tot de suyverheyt,

 

Maar men mag haar niet verbieden

 

Sy zyn vry zo Paulus zeyt:

 

Die het vat die mag het vatten,

 

Die het schat, die mag het schatten

 

Alle Geesten looft den Heer,

 

D’’Een wat min, en d’’ander meer.