't Nieuw groot Hoorns lied-boekje, bestaande in veel stigtige en vermakelyke bruylofts liedekens

Op het gaan na den Echo met Philis, in ’’t byzyn van Clorimene, Liander en Gespeel.

Voys: Verlaat gy my verheve ziel.

Quam ik niet aardig onverdagt
U vriend’’lykheit zo weer begroeten,
Mijn lieve Phil? ’’t was onverwagt,
Zo zoet gevolg my soud ontmoeten:
In ’’t eerste gy gong alleen;
Zo afgescheide staan,
Of gy niet met u tween
Woud zijn; wat of de reen
Daar van gedurig is?
Ik loof dar ik het gis.

2 Het quam my eerst wat hap’’rent voor,

Doen u gezigt van my af-dreyde:
’’t Scheen of ik al weer gunst verloor,
Toen gy op stond en u af-scheyde,
Maar geestig wast gelaat,

[p. 297]

 

Dopen gy Leander sag,

 

’’t Was of u gansche mond

 

Voor hem vol foeiheyt stond?

 

Dat zo niet was voor my;

 

Als voor hem vreugdig bly.

 

3 Geen noot, ’’t drait op zijn regte zy:

 

Leander wenst maar om ’’t genoegen

 

Hy krygt het ook: Phil gaat met my:

 

O vreugt! dat zy met my ging voegen:

 

Liander ook met een

 

Verliefden Avond-stond.

 

En met ons Clorimeen,

 

In ’’t by-zijn van die geen,

 

Die ook wel garen vrijd:

 

Als ’’t maar een ander leyd.

 

4 Wy gongen doen wel vreugdig voort

 

En speelden op de weerklank helder,

 

En Clorimeen die bragt toe voort,

 

Een soete stem: die door-brak felder:

 

De soetheit wiert gemaakt,

 

Als het Cireen geluyt:

 

Dees vreugd was zeer volmaakt,

 

Dat ons het herte raakt

 

In blijdschap zeer vernoegt,

 

Bleef ik met Phil gevoegt.

 

5 Wy gongen daar van daan te vreen,

[p. 298]

 

Genoegt vol vreugd weer fraaytjes wand’’len:

 

Van d’’eene plaats na d’’ander treen,

 

En deede niet als soetheyt hand’’len:

 

Tot dat de snelle tyd,

 

Zyn Ialosie vertoond:

 

Het schynt dat hy niet lyd,

 

En hy ons tyd verbeyd,

 

Nog op-wagt met zyn uur?

 

Dan had ’’t vermaak nog duur.

 

6 Geen noot daar komt nog and’’re tyd,

 

Die ons wel fraay weer sal vernoegen:

 

Ik kus u Lief? zo gy het leyd

 

Dat ik myn kus by u mag voegen:

 

’’k Schep van u soetheyt al:

 

’’k Dank u vrind’’lijkheyt,

 

Voor ’’t soet dat gy my gaf,

 

Ik leef voorts in u straf:

 

Vaart wel mijn Ziel-vorstin

 

Ik leef ook in u Min.