't Nieuw groot Hoorns lied-boekje, bestaande in veel stigtige en vermakelyke bruylofts liedekens

t’’Saamenspraak tussen Daphnis en Daphne.

Stem: Prins Robbert: Daphnis.

Ach! Alderliefste Herderin,

[p. 49]

 

Hoort dog een reys een woort,

 

Laat eenmaal uwen Harder in,

 

Sluyt niet altijd uw’’ poort:

 

Ontsluyt veelliever ook u hert,

 

Of opent eens mijn borst,

 

Die van de min versmolten wert

 

En na uw’’ laaf’’nis dorst.

 

2           Daphne.

 

Dorst ik gelooven dat gy’’t meent,

 

En spraakt gelijk gy dagt,

 

Ik had ligt niet soo lang gemeent

 

Nog gy vergeefs gewagt:

 

Maar nademaal gy altemaal

 

Ons maar om ’’t fokjes vrijd,

 

Sla ik geen agt op uwen taal,

 

Ia agtse niet een mijt.

 

3           Daphnis.

 

Neen Schaapje, daar en hadje ’’t niet,

 

Ik min in deugd en eer,

 

Ik bied mijn hand die trouwe vier,

 

Wat wilje min of meer?

 

Al waarder seld’’ een knaap in ’’t land

 

Die woord hield, ja met een:

 

Soo zweer ik daar ’’s nog eens mijn hand,

[p. 50]

 

Dat ik ’’t van harte meen.

 

4           Daphne.

 

Neen scheaps-hooft dat gat boorje niet

 

Gy zijt als al de rest;

 

En zweer niet knegt, nog stoorje niet,

 

Daar ’’s Nihil op ’’t request.

 

Alsoo mijn moer my heeft geleert,

 

De Bruit is in de schuyt,

 

Dan is het blaatje omgekeert.

 

Dan zijn de beloften uyt.

 

5           Daphnis

 

Gelooft hy dat, ach! driemaal ach:

 

Ach! ach! ik werd ontsint!

 

Soo ik bemint niet leven mag,

 

’’k Sal sterven onbemint.

 

Gaat dan met wreedheits huyk te kerk

 

Geeft elk een Maagd die less’’,

 

Te gaan gelijk als gy te werk,

 

Ach ziele moorderess’’!

 

6           Daphne,

 

Neen lieve Daphnis, neen ik schrik

 

Voor sulk een wreede naam;

 

Ik kan u imborst op een prik:

 

Gy zyt mijn aangenaam,

 

Alwaar ’’t dat ik bedrogen waar,

[p. 51]

 

Van al dat Vryer heet,

 

’’k Geloof nogtans in duysend jaar

 

Nooyt dat gy my dat deet.

 

7           Daphnis.

 

Oopent Hemel op der aard’’,

 

Leef ik of ben ik dood?

 

Door dat woord weer mijn aam vergaart,

 

Die was in scheydens noot.

 

Laat tusschen u en tusschen my

 

Nu dubbelt leven zijn,

 

Op dat het my in ’’t uwe zy,

 

En ’’t uwe zy in mijn.