De nieuwe Amsteldamsche buyten-zingel

Den Vrolyke Minnaar, verandert in een Bachus Vriend.

Stem: Vrinden zou men niet vrolyk wezen.

Ik heb ‘er een liefje uytverkooren,
Sy stond in myn Hert geprent?
Maar ag eylaas, nu moet ik hooren,
Sy verkeerd met een ander vent,

[p. 43]

 

Ik zal nog in droefheid versmo ho ho ho horen,

 

Want myn Rozette myn niet kend.

 

Sy is het puik van alle Vrouwen,

 

Lonkende oogjes bruin als git.

 

Haar Rooder Mond om te aanschouwen,

 

Haar Tandjes al een Lely wit,

 

Haar bloozende Wangen met kuiltjes ge ho ho ho houwe.

 

Haar kevelde Kin die heeft een split.

 

Haar Neus, die is zeer net gesneeden?

 

Haar blanke Hals gelyk een zwaan,

 

Sneeuw witte handen volmaakte Leden,

 

Schoonder als Venus of Diaan

 

Myn Siels-voogdes gata van myn tre he he he heden,

 

Met regt mag ik wel treuren gaan.

 

Maar wat kan myn het treuren baten,

 

Sy wil niet hooren myn geschrey,

 

Ik zal de liefde laten varen,

 

En scheyen uit de Vreyery,

 

Vrouw-Venus en daar onder sa ha ha ha haten

 

Wil ik gaen zetten aan een zy.

 

Wat helpt myn loopen en het draven.

 

Dat ik zo dikwils heb gedaen

 

De Minnaers zyn maer Venus Slaven?

 

Steeds met zorg en pyn belaen.

 

Ik wil myn Keel met vreugde la ha ha haven,

 

Van Edele Bachus-Traen.

 

Wat zou ‘k door de Min versmagten,

 

En zyn Venus-slaef, ô Neen!

 

Bachus wil ik veel liever agten,

 

Die schenkt zyn Nectar yder een;

 

drinken de wyn dag en Na na na Nagten,

 

Leven in vreugd zonder geween.

[p. 44]

 

Za lustig laet ons vreugd hanteeren,

 

Eer dat Bachus-nat verschaeld,

 

Een Glas vyf of zes kan ons niet deren,

 

Laten wy drinken ongefaeld,

 

Eerst voor ons Geld dan voor ons Klee he heren

 

Als wy dood zyn is ‘t betaeld.

 

En Minnaers als gy gaet uit Vreyen,

 

U Sinnen op geen schoonheid slaet:

 

Een schoone Vrouw heeft veel te lyen,

 

daerom zoekt ‘er de middelmaet

 

Als gy uit liefde met u by ey ey ey byen;

 

Wil leven in den egten staet.