|
| |
Een nieu Liedt, Van Paris tot Helena.
Lief uytvercoren, Lief triumphant
Als ic aen schouwe u claer aenschijn
weest my ghetrouwe, vrijdt my van pijn
En neemt toch acht, op myn gheslacht
Want Venus macht, dunct my by u te zijn.
Helena antwoort tot Paris.
O stout beginne, en lastich seyt
Dat ghy u minne, hebt op gheleyt
Een Landes-vrouwe, eerlijck besaemt
Die oyt daer trouwen, hielt ongheblaemt
Wat heefter u hart, daer toe getart
Dat ghy daer, aenspreken onbeschaemt.
T’geen ick beginne, is niet om niet
Twas een Goddinne, die my dat riet
Al zijdy verheven, schoonder dan schoon
My zydy ghegheven, voor myn eyghen loon
weest niet verstoort, Lief om dit woort
| |
| |
Ghy spant int hart de croon.
Nochtans gheen toorn, my van u keert
wie sou hem stooren te zijn begheert
Maer tis te spade, nu ghy begint
Had u ghenade, wat eer versint
Ick haddet ghewaecht, had ghyt gevraecht
Doen ic was maecht, van duysenden bemint.
Mijns Vaders rijcke, groot en playsant
Heeft gheen ghelijck by Grieckenlandt
Een Conincx sone, ben ick bekent
Myn rijck, myn troone, en heeft gheen end,
Troyen is myn, het salder u zijn
V schoon aenschijn, maect dat ghyt waerdich bent
Al is u stede, seer rijck vermaert
Grieken is mede, wel prijsens waert
V beloften schoone, zijn wel verwacht
Maer u persoone, heeft meerder cracht,
Als ick myn eer, wou stellen ter neer
Sou Paris meer dan Troyen zijn gheacht.
Wilt my niet versmaden, eer ghy my kent
Al ben ick beladen, met groot torment
V schoone figuere, heb ick bespiet
Dat doet myn treuren, in swaer verdriet
Maer hooch van moet, machtich van goet,
Edel van bloet, ben ick al weet ghy niet.
Of ick u al minde, o edel Prins
So blaest den winde, Nae uwen wins
Die sou u dryven weer in u staet,
Wat soud’ my blyven, dan schand en smaet
Onse liefde en cost, maer zijn begost
Als ghy so most, vertrecken op der daet.
Groot is u macht en groot u goet
Hoogh is u gheslacht, edel is u bloet
| |
| |
Maer u vader machtich, diet al regeert
Door liefden crachtich, is dick verkeert
Venus bestaen, heeft hem doen gaen
Daer hem de liefde keert.
Ginck ick dan spoedich me in u landt
Een oorloch bloedich, quam op de handt
Hoe wel ghy crachtich u selven heet
V aenschijn sachtich en tuycht dat niet
Laet anderen staen, te veldewaert gaen
Doet ghy voort aen wat u Venus ghebiet.
Princes der minne, aensiet den brandt
Die een Goddinne in my heeft gheplant
Het is te voren ghepropheteert
Ick ben verlooren so ghy’t begheert.
weest my ghetrou, schoon edele Vrou
Als ick u sou, soo suldy zijn gheeert.
V Princelijck wesen, u schoon aenschijn
Wort seer ghepresen, en oock van myn
Die u begheeren, Zijnder veel
Van grooter eeren, schoon rijck en eel
Dus later Heleen,in rust, in vreen
Ghy crijght wel een, u weerdich tot een deel.
|
|
Auteursrechtvrij