Voor-reden.
VVech ghy oude clappeyen, mallooten, aelwaardighe sottinnen al,
Die op fabulen, dromen, en leughenen scherpt u sporen, smal.
Ruymt op wijckt ons t’velt, en uyt de groene paden, spoet,
wy Maeghdekens zijnt die om den Laurier dinghen, nu,
Die vrolijck en lieffelijck ons liefs liedekens hier singhen, u
Huppelen, en springhen, fris, vrolijck, sonder versaden, goet,
my ons herteken op halen, en u tot verdiet uyt het velt, drijven,
Daer met wy en ons Vryers noch vrolijck int spel, blijven.
Spijt u en al diet moeyt, zijn wy in onse Majesteyt, bier,
Meer als ons Vryers begheeren is, Is haer door ons berigt, hier,
En wy ghenieten dat ons herteken lust, en mendeken begheert, noch,
Dats ten besten, en blijft noch int vat veel,
Dat ons overschiet, dan gheven wy u te bat, g’heel
VVant t’is al betaelt, eert werdt verteert, doch,
Dus my ons tijt ghebruycken, eer ons jeucht als de uwe gaet falen,
VVant wyse de tweede reyse niet goeder connen halen.
|
|
Auteursrechtvrij