Eenen nieuvven Antwerpschen liekens-boeck

[p. 73]

Sonnet

DOor mijn Nymphs ooghen schoon, die claer cristallich lichten
En haren soeten mondt, bloet-verwigh als een roos
Leef ick in pijn, droefheydt en verdriet altoos
Hoe wel sy (door haer schoont) mijn lijden can doen swichten.

Haer deucht fraey ghemaniert, doet reyn liefd’ in my stichten.

Maer my, helas, verachtse door quaey tonghen boos
Veel schoonder dunckt sy my, dan die Paris vercoos
Haer wesen seer playsant, doet my aen haer verplichten,

Haer schoon goutblinckich hayr, dat heel mijn hert doorstraelt,

Dunckt my oprecht te zijn van Appelles afghemaelt
Ghelijck oft hy zijn const, daer aen al had bedreven,

Haer lieffelijcke tael, dunckt my soo excellent

Dat sy als ick die hoor van my mijn droefheyt went
Dies sy wel weerdich is, den prijs van elck ghegheven.

Alleen deur een.