Eenen nieuvven Antwerpschen liekens-boeck



[pagina 70]
Den minnaer treckt doort groene velt Alwaer hy dit liet vertelt En daer sijn alderliefste beyt Die hem haer trouw had toe gheseydt.
Een Herders Clach-Liedt. Op de wijse: O Lichaem ghy doet sonden. BOck-Pan ontsluyt u tenten Door d’aencomst vande Lenten Dies ’t vee al, met gheschal Loopt uyt ’t stal, na het dal Daert groen gras blommich bloeyt: Den herder die het hoeyt Sijn hert van vreuchden groeyt Als hy siet dat de weyen De beesten wel ghereyen Bos en haegh, Sijn niet traegh, aen dees laegh Te gheven groene meyen, Dies niet stom, allentom Buck ick crom, om een blom Voor die ick moet verbeyen.
[pagina 71]
Hoe soet ist vreughdich minnen, Daer weer min is te winnen Soo mijn lief, my verhief Door den brief, tot gherief Sy my weer liefde toont Dus is sy weerdt ghecroont Hoe wel sy om haer schoont, My was eerst spijtich teghen Maer ick cost haer beweghen Tot weer min, hert en sin Voor Vrindin Heb ick het Ja woort creghen, Dies ick haeck, na den smaeck, In dees saeck, ons vermaeck En wenschen is gheleghen. Princers mocht ick verwerven V trou al voor mijn sterven Het ghesucht, en gheducht Nam de vlucht, mijn ghenucht Sou wesen over groot Het waer een soete doodt Te sterven inden schoot Van u mijn lief ghepresen, Ghy sout my haest ghenesen Door de Trou Schoon Ionckvrou, uyt den rou Is menich lief verresen Soo sou snel, mijn bleeck vel Wt ’t ghequel, Reysen wel Mocht ick by Laura wesen. Allencxkens niet.