Eenen nieuvven Antwerpschen liekens-boeck

[p. 46]

Sonnet

DEn blinden Schutters Roem, waer mach die zijn ghevloghen,
De stout en onversaeght, altijdt was op de Iacht,
Waer is sijn Heerschappy, en noyt verwonnen macht
Waer sijn de schichten nu, en sijn onspanbaer boghen.

Het Kindt is machteloos, sijn pijlen niet en doghen,

Sijn Heerschapy is uyt, sijn hit brandt sonder cracht,
Want een seer ionghe maeght, met hem seer spottich lacht,
Die hem heeft als een kindt, door soet ghevley bedroghen,

Hy is in slaep ghewiecht, Boogh, en Pylen sijn gherooft,

Eylaes het kindt was blindt, sy heeft het licht verdooft
Met eenen vremden boogh, en pijlen van dun rieten.

Het Kindt nam dit ghetuygh, dat by hem was gheleydt,

En ghinck soo wandelen heen. Waer op sy heeft gheseyt,
Gaet iaeght nu in het woudt, en leert daer Mussen schieten.

Allencxkens niet.