De nieuwe vermeerderde Haagse joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje
(1717)–Anoniem Nieuwe vermeerderde Haagse Joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje, De–
AuteursrechtvrijStemme: Van Grambal.
ACh Liefste weest begroet,
Door u begaeftheyt schoone,
Die my dees torment aendoet,
Door dat Beelt,
Dat soo speelt,
In mijnen zin,
Om u soetste Herderin,
Mocht ick eens troost ontfaen,
Van u mijn welbeminde
Al mijn quelling was gedaen.
Ionghman die u gelooft,
Met al soete woorden,
Is van zyn verstant berooft,
Al u gevrey,
En u geschrey,
Iongmans loos,
Acht ik voor bedriegery,
Als gy my had in ’t net
soud gy mijn laten zitten,
Ick was van mijn Eer ontset.
Och schoone Herderin,
Staeckt alde wreede woorden,
En stil u tens door de min,
Want gy zijt
daer ick na tracht,
Dag ende nacht,
Staet gy vast in mijnen sin,
Mogt ick eens troost ontfaen,
Van u myn welbeminde,
Al mijn quelling was gedaen.
Iongman mijn hert beswijkt,
Sou ik het mogen geloven,
Al de woorden die gy spreekt,
Want gy zyt,
Die den brant,
Door de Min,
Groeyen doet aen alle kant,
Daerom schencje ick u mijn Trouw,
Schoon Lief in bey myn armen,
Op geloften van ons Trouw.
Och alderschoonste Vrouw,
Ick neem u in bey mijn armen,
Op beloften van ons Trouw,
Nu is de tijdt vervult,
| |
[pagina 65]
| |
En de nut,
En de fleur,
En van droefheyt met een sier,
Nu is de uur en dag,
En ook den tijdt gekomen
Dat ick u lief omhelsen magh.
Sy dee doen haer beklag,
Met twee beweende oogen,
Doe sy voor sijn voeten lag,
En sy sey,
Meenigmael
met een tael,
Iongman kiest mijn voor u Slaef,
Dochter had gy daer opgelet,
Want al mijn schoon beloften
Sijn vergaen op het Pluymen Bedt.
Nu hebt ghy uwen wil,
Verkregen door schoone woorden,
Maer ick bid u zwygt dog stil,
Wat hebt gy dan,
Als gy mijn Eer
Hebt gebrocht,
In ’t gemeen voor alle Man,
Daer zijnder meer als gy,
Die soo worden bedroogen,
Soete Lief voegt u daer by.
O gy bedrieger vals,
Gy en hebt soo niet gesprooken,
Doe gy my viel om den hals,
Maer het was altijdt,
Lief ick bezwijck,
Door de min,
So ick geenen troost en win,
Maer het is te laet beklaegt,
Gy hebt mijn eer en schanden,
Onder uwen voet gebragt.
Staet op en krijt niet meer:
Ick sal u weer ontfermen;
En weer setten in u eer,
Daer is mijn hant,
Tot onderpant,
Treckt daer af,
Eenen Rinck van Diamant;
Verblijd u Ionge Maegt,
Van dees geluckige uren,
Dat wy samen zijn gepaert.
Oorlof dogters gelijck,
Wilt op u eer wel letten:
En gy Iongmans wie gy zijt,
Vry versint,
Eer gy begint,
En neemt geen eer,
Gaet daer gy het open vint:
Want als het is te laet,
Gy zijt ’er aen verbonden,
’t Zy van hoog of lage staet.
|
|